Αναζητώντας την επόμενη μέρα στο Δήμο Ξάνθης και μέσα σε ένα πολύ ρευστό και ασταθές πολιτικό περιβάλλον, η επικαιρότητα επιχειρείται, αποτυχημένα, να κυριαρχηθεί από ένα καταιγισμό άσκοπων πληροφοριών για ένα ζήτημα που – εν μέσω απίστευτης κρίσης – δεν απασχολεί αρκετό κόσμο παρά μόνο όσους από δικαιολογημένη ή υπέρμετρη φιλοδοξία και, κυρίως, από την αγωνία της παραγοντικής διαχείρισης οποιουδήποτε πολιτικού ζητήματος, γελοιοποιούν έγκαιρα την πολιτική συζήτηση.
Έτσι στο προσκήνιο «ρίχνονται» δεκάδες ονόματα επίδοξων Δημάρχων, πολλοί από τους οποίους ίσως να μην το γνωρίζουν ότι είναι επίδοξοι και κάποιοι ίσως εν γνώσει τους, λόγω της προσφιλούς και εκούσιας συνήθειάς τους να προσομοιώνονται με «λαγούς». Περίπου το μισό Δημοτικό Συμβούλιο Ξάνθης και αρκετοί έξω από αυτό, επιχειρείται να εμφανιστούν ότι θέλουν να γίνουν Δήμαρχοι, με την αποχώρηση Στυλιανίδη από το Δήμο.
Έλλειψη στοιχειώδους ευφυίας και συγκρότησης
Τόσο τα πολιτικά υποκείμενα αυτής της υπόθεσης όσο και οι διακινητές των σεναρίων προφανώς αγνοούν ότι τουλάχιστον το μισό Δημοτικό Συμβούλιο (όχι απαραίτητα όσοι εμφανίζονται ως επίδοξοι) δεν διαθέτουν την κοινή ευφυΐα και πολιτική συγκρότηση για να είναι Δημοτικοί Σύμβουλοι, πόσο μάλλον να θέλουν να γίνουν Δήμαρχοι !
Το αποτέλεσμα που παράγεται είναι διάφορα πραγματικά ή φανταστικά ονόματα να κυριαρχούν σε ένα προσχηματικό παραγοντικό γαϊτανάκι, στερούμενου κάθε λογικής και προσγειωμένης συζήτησης. Μάλιστα, όλοι όσοι, βλακωδώς , δέχονται να καθοδηγούνται σε αυτή την φαιδρή συζήτηση, αποτελούν πολύ κοντινή εκδοχή του έργου του Φρανσίς Βεμπέρ «Δείπνο Ηλιθίων» όπου οι επίδοξοι φαίνεται να είναι τόσο ηλίθιοι που μπορούν να καταστρέψουν τους καθοδηγητές τους και όσους τους χρησιμοποιούν, εξαιτίας της απύθμενης και ανυστερόβουλης βλακείας τους αλλά και της αλαζονείας των εντολοδόχων…
Η ταύτιση με τον πολιτικό υπόκοσμο χωρίς πολιτική σκέψη
Και αυτό γιατί στα χρόνια του 2013, το παλαιοκομματικό και παραγοντικό πολιτικό σύστημα νομίζει ότι μπορεί να συνεχίζει με όρους παρελθόντος να νέμει και να διανέμει εξουσία –όχι άδικα αν η πραγματικότητα το δικαιώνει βέβαια για λίγο ακόμη- όμως η όσμωση με το πιο παρηκμασμένο και διεφθαρμένο «διευθυντήριο» που καταρρέει, ταυτίζει αρκετούς με τον πολιτικό υπόκοσμο και την άθλια αισθητική που κατέστρεψε την πολιτική πραγματικότητα αυτής της περιοχής και την καταδίκασε.
Απόδειξη ότι οποιαδήποτε συζήτηση μέχρι σήμερα αφορούσε το Δήμο Ξάνθης, στερείται οποιασδήποτε πολιτικής αναζήτησης, θέσης, πρότασης και οράματος. Πρώτα, γιατί τα πρόσωπα που συγκροτούν αυτή τη συζήτηση αδυνατούν να παράξουν πολιτική σκέψη, μεγαλύτερη από το μπόι τους και, δευτερευόντως, γιατί το ζητούμενο δεν έχει καμία σχέση με το Δήμο ή τα ζητήματά του αλλά με την επιβίωση όσων καταρρέουν και ελπίζουν ότι η Ελλάδα μπορεί να τους συντηρεί με τον old fashioned τρόπο. Ακόμη και αν ηγεσίες που θα εμφανιστούν ως «σούπερμεν» αποδείξουν ότι δεν συγκαταλέγονται στους ηλίθιους και ότι διαθέτουν ορθές προθέσεις, η σύνθεση και οι πρακτικές που σηματοδοτούν αυτή τη λειτουργία, θα πρέπει να διαφοροποιηθούν από την παρακμή αυτής της πόλης.
Παλιά κόλπα σε νέες εποχές;
Η προσέγγιση της πραγματικότητας του σήμερα με όρους και αισθητική 80’s και η αδυναμία να αντιληφθούν την κατάρρευση του πολιτικού συστήματος (κάπως έτσι θα μπορούσε να ερμηνευτεί η λέξη «χρίσμα» που αναζητούν κάποιοι) δείχνει ότι το ζητούμενο για κάθε έκφανση της πολιτικής ζωής είναι να βρουν ένα ρόλο και να έχουν «μαγαζί» όσοι αποτελούν το «μακρύ χέρι» ενός συστήματος, αυτό που «απλώνεται» για να εξασφαλίζει επιβίωση. Αλλά ο πολιτικός χρόνος για αυτές τις πρακτικές είναι μοιραία προφανές ότι εξαντλείται.
Στο «Δείπνο ηλιθίων» με φόντο το Δήμο Ξάνθης δεν πρωταγωνιστούν τελικά όσοι πιθανοί και απίθανοι εμφανίζονται να ορέγονται το Δήμο αλλά οι σφουγγοκολάριοι ενός συστήματος, άλλοτε «νταβατζήδες» και νυν «φιλιππινέζες», που προσπαθούν να επιζήσουν σε ένα κόσμο που καταρρέει. Αυτό δεν σημαίνει ότι η κοινωνία είναι αρκετά ώριμη για να αλλάξει τη ροή των γεγονότων αλλά μάλλον ότι έχει μπροστά της ένα κρίσιμο σταυροδρόμι.
Το ίδιο και οι πολιτικές δυνάμεις που θα καθορίσουν κάποιους από τους όρους (οι υπόλοιποι εξαγοράζονται) των εκλογών που έρχονται. Είτε με πολιτικά και αυτοδιοικητικά κριτήρια, είτε με την ακτινοβολία όσων αρνούνται να συναλλάσσονται με τον υπόκοσμο. Αρκεί να βρεθούν…
Γιάννης Σιδηρόπουλος
isidister@gmail.com
