SIDIROPOULOS-EDITORIALΣε απλά καθημερινά ζητήματα πόλης, μπορείς εύκολα να αντιληφθείς πόσο ένα κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας, όπως αυτή εκφράζεται, παραμένει σκληρά προσκολλημένο στις λογικές του παρελθόντος και παλεύει να επιβάλλει αυτή την άποψη στην κοινωνία.

Αφού ξεκαθαρίσουμε ότι οι απόψεις του κάθε πολίτη είναι απολύτως σεβαστές, παρά τις τεράστιες διαφωνίες, και ότι επιβραβεύονται ή καταρρίπτονται μέσω των δημοκρατικών θεσμών, μια εκ των οποίων είναι ο τύπος, θα επιχειρήσουμε να δούμε το ζήτημα των πεζοδρομήσεων και της χρήσης του ποδηλάτου μέσα στην πόλη της Ξάνθης.

Με αφορμή την κυκλοφοριακή μελέτη  (τις κατευθύνσεις τις οποίας δημοσιοποιήσαμε αυτές τις μέρες)   που προτείνει στο Δήμο ευρύτατο  σχέδιο πεζοδρομήσεων και δίκτυο ποδηλατοδρόμων, προέκυψε μια έκφραση -της μειοψηφίας κατά την άποψή μας- που επιχειρεί να κρατήσει την πόλη στο παρελθόν. Μια μειοψηφία που ίσως ήταν ικανοποιημένη όταν η κοινωνική μας ζωή έπρεπε να περιορίζεται στην κατανάλωση σποριών κατά μήκος της Βασιλέως Κωνσταντίνου και στα ακαλαίσθητα παγκάκια της παλιάς πλατείας. Είναι ίσως αυτοί που έκαναν κύκλους ασταμάτητα στην παλιά Πλατεία για να «δείξουν» το καινούριο τους αμάξι ή  αυτοί που θεωρούν αναφαίρετο δικαίωμά τους να διπλοπαρκάρουν οπουδήποτε για να κάνουν τη δουλειά τους και να συνεχίσουν επάνω στο αγαπημένο τους τετράτροχο.

Ποιοί διαφωνούν με τις πεζοδρομήσεις και τα ποδήλατα;

Είναι αυτοί που όταν επιστρέφουν από ένα ταξίδι στην Ευρώπη περιγράφουν  με θαυμασμό «πόσα χρόνια μπροστά είναι οι Ευρωπαίοι» αλλά μόλις κάποιος επιχειρήσει να μεταφέρει θεσμούς, πρακτικές και πραγματικότητες της Ευρώπης στη χώρα τους, στυλώνουν τα πόδια τους γιατί η άθλια, παραγοντική, παλαιοκομματική Ελλάδα που παρήγαγε αυτό το μοντέλο πόλης, στην οποία μεγαλώσαμε, τους βολεύει όπως φαίνεται. Δεν μπορεί να εξηγήσει αλλιώς κανείς το γεγονός ότι σε όλο τον πολιτισμένο κόσμο  το κέντρο κάθε πόλης είναι αποκλεισμένο από αυτοκίνητα, οι πεζοί έχουν τεράστιους χώρους στη διάθεσή τους, ο θόρυβος είναι μειωμένος, ευνοούνται τα οικολογικά μέσα μαζικής μεταφοράς και ο κύριος όγκος των μετακινήσεων γίνεται με ποδήλατο….

…αλλά για τους άλλους ! Εδώ οι άνθρωποι που καθημερινά χρησιμοποιούν το ποδήλατο, που κάνουν βόλτες  μαζί με τα παιδιά τους, που κάνουν διαδρομές κάθε εβδομάδα, που θέλουν να πάνε την κοινωνία μπροστά αντιλαμβανόμενοι το μερίδιο της προσωπικής ευθύνης είναι «γραφικοί ακτιβιστές, ψευτοκουλτουριάρηδες» κλπ κλπ.

Ποιοι είναι οι «ακτιβιστές»

Θα πρέπει λοιπόν να θυμηθούν όλοι οι οπισθοδρομικοί  ότι οι «ακτιβιστές» ήταν αυτοί που βγήκαν στους δρόμους και έδιωξαν μέσα από την πόλη 6 κεραίες κινητής τηλεφωνίας  οι «ακτιβιστές» κολλούσαν αυτοκόλλητα σε παρμπρίζ κάφρων που καταλάμβαναν ράμπες μέχρι να γίνει δεδομένο ότι οι ανάπηροι έχουν δικαιώματα,  οι «ακτιβιστές» ήταν αυτοί που έφεραν με τον καθημερινό τους συλλογικό αγώνα, το ποδήλατο στη ζωή του ξανθιώτη όταν αυτοί γελούσαν μαζί μας, «ακτιβιστές» ίσως είναι αυτοί που πηγαίνουν καθημερινά τα παιδιά τους στο πεζοδρομημένο κέντρο και γεμίζουν τα πάρκα του, «ακτιβιστές» είναι αυτοί που σχεδιάζουν όλη τη ζωή τους με βάση τις σύγχρονες αντιλήψεις και δεν «θάφτηκαν» κάτω από το τσιμέντο και τη διαφθορά του δύσμοιρου ελληνικού κράτους.

Και είναι ελπιδοφόρο το γεγονός ότι οι ηγεσίες – που δικαιώθηκαν όποτε προηγήθηκαν και «είδαν μπροστά»-   είναι αυτές που αφουγκράζονται τις φωνές της κοινωνίας έστω και με καθυστέρηση κάποιες φορές, τη θέληση των νέων να αλλάξουν το περιβάλλον που τους παρέδωσαν οι παλαιότεροι, να προοδεύσουν.

Σε αυτό το πλαίσιο ερμηνεύουμε ότι κινούνται οι προτάσεις των μελετητών για πεζοδρομήσεις και ποδηλατοδρόμους. Στο πλαίσιο της ποιότητας ζωής, αυτής που καταπλακώθηκε από τις αντιπαροχές του αστικού συνοικισμού μας, που κρύφτηκε πίσω από συντηρητικές και πεπαλαιωμένες αντιλήψεις, που αλοιώθηκε από βάρβαρες και αφιλόξενες για τον άνθρωπο πόλεις. Είναι το ίδιο κομμάτι της κοινωνίας που αντιδρούσε λυσσαλέα όταν ένας «τρελός» διορισμένος Νομάρχης «τόλμησε» να διασώσει την Παλιά Πόλη της Ξάνθης !  Είναι το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα για το πόσο μεγάλη καταστροφή μπορούν να προκαλέσουν οι οπισθοδρομικές απόψεις που είχαν τη δυνατότητα κάποτε να επιβάλλονται ως πολιτικά ορθές !

(και δεν υπάρχει πιο χαρακτηριστική αναφορά σε αυτό το δίπολο, από το Μάνο Χατζιδάκη που διαχώρισε την παλιά, όμορφη, Ξάνθη από τη νέα, άθλια, που χτίστηκε μετέπειτα)

Οι λογικές που κατέρρευσαν μαζί με την Ελλάδα της αναξιοκρατίας

Αυτές οι λογικές λοιπόν κατέρευσαν μαζί με τις λογικές που καθόριζαν την πολιτική πρακτική, οδήγησαν την Ελλάδα στη σημερινή της παρακμή και παρέδωσαν στις επόμενες γενιές μια χώρα χρεωκοπημένη, διεφθαρμένη με πόλεις άθλιες και κατεστραμμένες. Αν αυτό νοσταλγούν όλοι αυτοί τότε θα πρέπει να ομολογήσουν ότι επιθυμούν μια Ξάνθη τσιμεντούπολη, μια πόλη με καυσαέριο, ίσως μια πόλη όπου θα επιζούν όλες εκείνες οι αρετές της διαφθοράς και της μετριότητας που διέλυσαν τη χώρα, προφανώς γιατί εκεί είχαν ρόλο, εκεί χωρούσαν. Στην κοινωνία του ταλέντου των ξεχωριστών ανθρώπων οι «μέσοι όροι» ασφυκτιούν.

Εμείς δεν κρύβουμε ότι πήραμε θέση εξαρχής: Παλέψαμε για το ποδήλατο, εμείς προτρέψαμε στην πρώτη μαζική διαμαρτυρία των ποδηλατών, εμείς αναγνωρίζουμε και προωθούμε την τεράστια και μαζική δουλειά που γίνεται από τον Ποδηλατικό Σύλλογο της πόλης, εμείς θα παλεύουμε για μια πόλη με ποιότητα ζωής, παιδιά και οικογένειες σε μεγάλους πεζοδρόμους και πάρκα, ποδήλατα, ησυχία , μια πόλη που θα αναζητά την πρόοδο, μια πόλη ευρωπαϊκή που θα παράγει νοήμονες πολίτες, οι οποίοι θα την εκσυχρονίζουν για πάντα. Εμείς, όχι επειδή πλανόμαστε ότι είμαστε αυτοί που θα χειραγωγήσουν την κοινωνία στα δικά τους θέλω,  αλλά επειδή οφείλουμε να στηρίζουμε τις επιλογές του πιο υγιούς κομματιού της.

Οι άλλοι μπορούν να ταχθούν στο στρατόπεδο της οπισθοδρόμησης, είναι δικαίωμά τους. Εμείς τασσόμαστε στο στρατόπεδο της προόδου και οι απόψεις μας θα έχουν την ευκαιρία να δοκιμαστούν, όπως δοκιμάστηκαν μέχρι σήμερα. Οι αφορμές θα είναι και πάλι πολλές. Ίσως όλα αυτά να έχουν και αλληγορικό χαρακτήρα, ποιος ξέρει…..

Ή μαζί μας ή με τους άλλους…;

Γιάννης Σιδηρόπουλος
isidister@gmail.com