SIDIROPOULOS-EDITORIALΠριν από τις δύο τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις είχαμε ρισκάρει να προβλέψουμε τα αποτελέσματα και μια σειρά από άλλα στοιχεία για τη μετεξέλιξη του πολιτικού σκηνικού και όσα απίστευτα ζήσαμε τις τελευταίες 50 μέρες (και πέσαμε μέσα). Αυτή τη φορά όμως δεν θα το πράξουμε με την ίδια ευκολία γιατί τα δεδομένα δεν είναι το ίδιο σαφή και γιατί η εικόνα της χώρας, το τελευταίο διάστημα – για πολλούς λόγους- είναι συγκεχυμένη.

Έχουν συμβεί διάφορα μέσα και έξω από τη χώρα, όπως και στην περιοχή αλλά δεν είναι η ώρα που θα επιλύσουμε σημαντικές παθογένειες της δημόσιας ζωής. Και το αποτέλεσμα μπορεί με κάποιο τρόπο να νομιμοποιήσει κάποιες πρακτικές ή να τις εξοβελίσει μακριά από την ελληνική πραγματικότητα. Το σίγουρο είναι ότι παρακολουθήσαμε την πιο περίεργη, την πιο βρώμικη αλλά και την πιο απρόσμενη προεκλογική περίοδο.

Πως θα προκύψει ο νικητής
Ο νικητής θα προκύψει από πολύ μικρή διαφορά και δεν μπορεί να προεξοφληθεί με ασφάλεια (και με προσοχή επικαλούμαστε όλα τα επιστημονικά ή πολιτικά δεδομένα που υπάρχουν). Υπήρξε σίγουρα ένα ρεύμα, προφανές και πολύ ενισχυμένο στην Αθήνα, αλλά αυτό δεν είναι τόσο εύκολο να αποτυπωθεί στην κάλπη, τόσο γιατί υπήρξαν μικρομετακινήσεις μέχρι και πριν λίγες μέρες αλλά και γιατί παραμένει ένας σημαντικός αριθμός αναποφάσιστων μέχρι και την ώρα του παραβάν που κανείς δεν ξέρει αν θα κινηθεί από φόβο, από ελπίδα, από εμπιστοσύνη , από βούληση ανατροπής και πού θα οδηγήσει τελικά. Ο νικητής θα προσεγγίσει και ίσως ξεπεράσει το 30% ενώ η μάχη στα «χαμηλά» κινείται οριακά μέχρι το 10% με το ΠΑΣΟΚ και τους Ανεξάρτητους Έλληνες να πέφτουν, τη ΔΗΜΑΡ να ανεβαίνει , τη Χρυσή Αυγή να διατηρεί τα ποσοστά της στο ακέραιο τουλάχιστον (ευγνομονώντας τους Γ. Παπαδάκη και Λ. Κανέλη για το απρόσμενο «δώρο») και το ΚΚΕ να προσπαθεί να συγκρατηθεί με τις μικρότερες δυνατές απώλειες. Φυσικά για να βρίσκονται τόσο ψηλά ο ΣΥΡΙΖΑ και η ΝΔ, κάποιοι χάνουν ψήφους και αυτοί δεν είναι άλλοι από τα κόμματα κάτω του 3% που συμπιέζονται απίστευτα και –πλην Οικολόγων – εξαφανίζονται.

Κανείς δεν είναι απόλυτα σίγουρος ότι θέλει στα αλλήθεια να κυβερνήσει αυτή τη χώρα και γιατί συζητείται η Οικουμενική Κυβέρνηση ενώ όλα –ανεξαιρέτως- τα κόμματα απεμπόλησαν αυτή τη δυνατότητα το Μάιο, δηλαδή γιατί κάνουμε εκλογές αφού υπήρχε η δυνατότητα να γίνει κυβέρνηση πριν ; (προφανώς γιατί όλοι κοίταξαν την πάρτη τους προφανέστατα)

Τι συνέβη στην περιοχή και τι θα γίνει την Κυριακή
Στην περιοχή συνέβησαν διάφορα τις τελευταίες μέρες αλλά, μένοντας στο πολιτικο πλαίσιο, ο ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται ότι διατηρεί το προβάδισμα στην Ξάνθη αλλά η εκλογή δεύτερου βουλευτή παραμένει δύσκολη υπόθεση, εκτός αν το ΠΑΣΟΚ πάθει καθίζηση τοπικά, που δεν φαίνεται πιθανή. Τα υπόλοιπα κόμματα θα ακολουθήσουν τη φορά που θα έχουν πανελλαδικά (με εξαίρεση του ΚΚΕ που θα ανεβεί ελαφρώς) και με βάση αυτή την εικόνα θα διεδικήσουν τις δικές τους, ελάχιστες, πιθανότητες για εκλογή του τρίτου βουλευτή.

Στην πραγματικότητα, το τελευταίο διάστημα ο πολιτικός χρόνος έτρεξε με φρενήρεις ρυθμούς και η ανάδειξη του ΣΥΡΙΖΑ, πια, σε τόσο ισχυρό παίκτη οφείλεται στην εντυπωσιακή πολιτική και επικοινωνιακή στρατηγική. Βρίσκεται σε πλεονεκτική θέση γιατί θα είναι κερδισμένος είτε ως κυβέρνηση, είτε ως αξιωματική αντιπολίτευση, που κάποιοι αντίπαλοί του, την τρέμουν περισσότερο από την πιθανή δοακυβέρνησή του. Από την πλευρά της η ΝΔ σε περίπτωση ήττας μπαίνει σε μια δύσκολη φάση εσωστρέφειας ενώ ήδη έχει τραγικό βαθμό ετοιμότητας και λειτουργίας που κρύβεται από την προσμονή της εξουσίας. Δύσκολα θα καταφέρει να έχει Πρωθυπουργό τον Α. Σαμαρά και θα υλοποιήσει μια ατζέντα που δύσκολα θα γίνει λαοφιλής.

Ο παραδοσιακός πολιτικός λόγος  που γνωρίσαμε, έχει τελειώσει, η Βουλή όπως τη γνωρίσαμε θα είναι πια παρελθόν, το πολιτικό σύστημα, ανεξαρτήτως αποτελέσματος, καταρρέει και ζητά ανασύνταξη . Η χώρα πληρώνει και θα πληρώσει τα λάθη ανεπαρκών, ανίκανων και άθλιων πολιτικών που διαχειρίστηκαν τη χώρα μέχρι σήμερα και ίσως εμποδίζουν την αλλαγή της όπως και την αναβάπτιση των κομμάτων τους, όσο παραμένουν στο προσκήνιο.

Τελευταί ευκαιρία της Αριστεράς;
Ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως ανέφερε ο Πρόεδρός του στην προεκλογική περίοδο, δεν είναι πια ένα κόμμα που εκφράζει  μόνο τις θέσεις της Αριστεράς αλλά ένα κόμμα που υποδέχεται ένα πολύ ευρύ φάσμα ψηφοφόρων από διάφορους χώρους. Φυσικά, το γεγονός ότι οι θέσεις της Αριστεράς γνωρίζουν αυτή την αποδοχή και ωθούν την κοινωνία σε προοδευτικές κατευθύνσεις είναι το πρώτο κέρδος αλλά ο λαός ζητά ευθύνη και γι΄αυτό ψηφίζει.

Τα λάθη της Αριστεράς στις δεκαετίες που πέρασαν, χωρίς καμία πρόοδο, δεν δικαιολογούνται από το γεγονός ότι δεν διαχειρίστηκε θέσεις εξουσίας.Τα λάθη αποτυπώνονται στο γεγονός ότι ακόμη και χωρίς να είναι πλειοψηφικό ρεύμα ελάχιστα επηρρέασε το πολιτικό σύστημα και τις δομές της χώρας σε πιο προοδευτικές κατευθύνσεις, σε στοιχεία αυτονόητα για την καθημερινότητα του Ευρωπαίου πολίτη. Φυσικά και το αίτημα για εντολή διακυβέρνησης ήταν μια κίνηση που εκτόξευσε το ΣΥΡΙΖΑ και έδωσε άλλη προοπτική στο πολιτικό σύστημα, όμως η ευθύνη της Αριστεράς μεγαλώνει επικίνδυνα. Όποιος και αν κυβερνήσει, την επομένη των εκλογών η εντυπωσιακή άνοδος της Αριστεράς που είναι ο πρωταγωνιστής  θα κριθεί αν μέσα ή έξω από το Μέγαρο Μαξίμου μπορεί να μετακινήσει το πολιτικό σύστημα σε προοδευτική κατεύθυνση. Ήδη το έχει καταφέρει με το πρώτο αποτέλεσμα που επηρρέασε τη ρητορική των άλλων κομμάτων και της Ε.Ε., αλλά η πεμπτουσία της πολιτικής – για τα πολιτισμένα κράτη- είναι ο αντίκτυπος της δράσης των πολιτικών στην καθημερινότητα του πολίτη. Και αυτή είναι η ευθύνη της Αριστεράς σήμερα για την Ελλάδα και για όλη την Ευρώπη, γιατί αν το περασμά της είναι σύντομο και ωθήσει σε ακόμη πιο συντηρητικές και ακόμη πιο νεοφιλελεύθερες πολιτικές, τότε το φαινόμενο που ζούμε θα έχει αποτύχει.

Σημεία των ημερών
Ως στοιχείο αυτής της προεκλογικής περιόδου θα πρέπει να καταγραφεί η χυδαία εμπλοκή του «ξένου παράγοντα» στα εσωτερικά της χώρας όπως και το τέλος της εξουσίας των Δελτίων των 8, που ταυτίστηκαν με το σύστημα αλλά ηττήθηκαν από την εναλλακτική πληφορόφηση και έχουν απαξιωθεί πλήρως. Από την άλλη οι πολλές και διαφορετικές φωνές από το ΣΥΡΙΖΑ, που δεν είναι αυτονόητες για τον κόσμο εκτός Αριστεράς, έδωσαν λαβή και αφορμές σε όσες βρέθηκαν απέναντί του. Η ΝΔ από την πλευρά της βρέθηκε στη δίνη μιας τεράστιας οργανωτικής ανεπάρκειας, χωρίς να έχει προλάβει έγκαιρα να ανασυγκροτηθεί από το σοκ του 2009 και κλήθηκε να διαχειριστεί το σοκ του Μαίου (θυμίζουμε ότι η ΝΔ προκάλεσε τις εκλογές για να εκλεγεί αυτοδύναμη και βρέθηκε στο 18%). Γιαυτό, το γεγονός ότι επιζεί και διατηρεί ακέραιες τις ελπίδες της να κυβερνήσει, δεν σημαίνει ότι έχει λύσει όλα της τα προβλήματα, πριν κυβερνήσει και αυτό μπορεί να τις στοιχίσει καθώς έχει μεταβληθεί σε ένα πολυχώρο πολιτικό με ετερόκλητα στοιχεία στο εσωτερικό, κάτι σαν «συνιστώσες» (διαμερίσματα της δεξιάς πολυκατοικίας) που πρέπει να διαχειριστεί στο μέλλον.

Αν κάτι έμεινε, πέρα από τη μεγάλη διαμάχη, είναι η εμμονή όσων κατέρρευσαν μαζί με την ελληνική δημοσιονομική κρίση και την ανθρωπιστική κρίση που βιώνει η χώρα, να πιστεύουν ότι μόνο αυτοί είναι ικανοί να κυβερνούν ή να λαμβάνουν αποφάσεις, υποτιμώντας οποιονδήποτε άλλον. Άλλωστε η κατάντια της χώρας δείχνει ότι οποιοσδήποτε θα μπορούσε – και μπορεί τελικά – να κυβερνήσει τη χώρα, απ’ όπου και αν προέρχεται. Με τον ίδιο τρόπο και ο κόσμος του κομματικού σωλήνα που δεν μπορεί να φανταστεί ούτε λεπτό τον εαυτό του έξω από τα παλιά δύο κόμματα, που είναι συνυφασμένα και απαραίτητα για την οικονομική και κοινωνική του υπόσταση, ψάχνεται σε αυτές τις εκλογές και βιώνει αδιέξοδα, που έπρεπε να έρθουν στην ελληνική κοινωνία. Κατονητό το αδιέξοδό τους, αλλά η χώρα πρέπει να προχωρήσει και αυτή είναι ευθύνη όλων.
Γιάννης Σιδηρόπουλος
isidister@gmail.com