SIDIROPOULOS-EDITORIALΠολλά συνέβησαν σε αυτές τις εκλογές του Επιμελητηρίου. Κάποιοι τις είδαν από μέσα, κάποιοι τις είδαν απ΄έξω. Κάποιοι γνωρίζουν πράγματα άγνωστα στους πολλούς και κάποιοι νομίζουν ότι γνωρίζουν. Ο καθένας με κάποιο τρόπο είχε τη δική του  μικρή η μεγάλη, θετική ή αρνητική συμβολή σε αυτό που ήθελε να γίνει.

Οι σώφρονες φροντίζουν να μην επαίρονται για όσα γνωρίζουν αλλά να κρατάνε τη γνώση και να βγάζουν συμπεράσματα για το μέλλον. Αυτή θα ήταν μια χρήσιμη στάση από όλους. Το μόνο σίγουρο συμπέρασμα είναι ότι όσοι ενεπλάκησαν το έπραξαν για το συμφέρον τους και κανείς δεν ασχολήθηκε με το Επιμελητήριο για να σώσει το φορέα καθώς συνεχίζει να αποτελεί «μαγαζί» που θα φανεί  στο μέλλον αν θα γίνει Επιμελητήριο.

Όσοι ήθελαν ανατροπή, είχαν την ευκαιρία τους αλλά δεν την εκμεταλλεύτηκαν

Όσοι επεδίωξαν την ανατροπή, είχαν την ευκαιρία τους να την υλοποιήσουν  αλλά στον αρκετό πολιτικό χρόνο που διαχειρίστηκαν δεν επέξειδαν την απαιτούμενη σύνεση και ικανότητα τελικά. Την τελευταία στιγμή η μειονότητα επέλεξε να συνεργαστεί με την πλειοψηφία, καθώς ήταν δεδομένο ότι ήθελε να ασκήσει διοίκηση και δεν θα «κρεμόταν» από μια κλήρωση, που ήταν η τελική –ουσιαστικά- επιλογή που άφηνε το αδιέξοδο των άλλων δύο συνδυασμών.  Συνοψίζοντας, κάποιος, και βλέποντας ότι σε μία εβδομάδα δεν κατάφεραν όσα ο Σ. Μωραΐτης σε λίγες ώρες, εξηγεί τους λόγους που είναι αυτός ο νέος Πρόεδρος και όχι κάποιος άλλος.

Δεν είμαι καθόλου σίγουρος ότι η αποκάλυψη όσων έχουν εκτυλιχθεί αυτές τις μέρες – και με το φόβο να περιλαμβάνει ανακρίβειες ή υπερβολές- θα ωφελούσε κάποιον παρά μόνο αν ήθελε να βλάψει ή να  εκδικηθεί. Η κατάσταση είναι ξεκάθαρη και η πολιτική συμφωνία που έκανε ο Μάντατζή Τσετίν και  ομολογήθηκε  δημοσίως από τον ίδιο, διαμόρφωσε τις ισορροπίες την τελευταία στιγμή. Η λογική «με κάθε κόστος» που κάποιοι αποδίδουν στον Στέλιο Μωραΐτη μάλλον είναι άδικη αφού  με τους ίδιους όρους θα έπαιζε όποιος ήθελε να πάρει το Επιμελητήριο. Μόνη επιφύλαξη  ίσως είναι ότι αυτού του είδους η συνεργασία απείχε από τις θέσεις που εξέφρασε το σύνολο του συνδυασμού του στη διάρκεια των ημερών, αλλά το ίδιο θα έλεγε κάποιος για το συνδυασμό του Σ. Τσιακίρογλου αν είχε επιτευχθεί διαφορετική συμφωνία.  Και επειδή είναι προφανές ότι η επίκληση των συσχετισμών ανάμεσα σε πλειονότητα και μειονότητα, με κάθε αφορμή, ενέχει μια φοβική αντίληψη καλό είναι να αποφεύγεται, στο μέλλον.

Επιλογή της μειονότητας η απομόνωση, μακροπρόθεσμα

Οι σύμβουλοι του Γιάννη Αθανασιάδη, επέλεξαν να περάσουν στο άλλο στρατόπεδο. Ενδεχομένως, το μόνο που μπορεί κανείς να προσάψει στους δύο συνεταίρους του Δ.Σ. είναι η στάση τους μέχρι σήμερα έναντι του άλλου και πέραν τούτου ουδέν. Ο βουλευτής, ο οποίος ανέλαβε προσωπικά αυτή την συμφωνία και εντέλλει τους «5», αναλαμβάνει και το σχετικό φορτίο απέναντι στους ψηφοφόρους του.  Το γεγονός ότι κάποιοι εγκατέλειψαν το συνδυασμό τους, λίγο πριν τη διαδικασία εκλογής είναι θέμα γενικότερης ηθικής τάξης και ως τέτοιο πρέπει να εκτιμηθεί, χωρίς άλλες προεκτάσεις. Αυτό που μπορεί να συμπεράνει κανείς είναι ότι η διαρκής επιλογή της μειονότητας και των υποψηφίων να δρουν τυχοδιωτικά χωρίς πολιτική σκέψη και να μετακινούνται πότε από εδώ και πότε από εκεί  είναι δεδομένο ότι απαξιώνει την παρέμβασή της στην κοινωνία, την περιχαρακώνει και την απομονώνει. Σε αυτή τη λογική, μακροπρόθεσμα, διαιωνίζει την αδυναμία της να ενταχθεί οργανικά στην εξουσία που ασκείται, με δική της αποκλειστική ευθύνη.

Συνεπής Αθανασιάδης, άφησε «κληρονομιά»

Ο Γιάννης Αθανασιάδης, είχε, μάλλον, σκεφτεί ήδη πως μετά την «ανταρσία» του συνδυασμού του, ο ίδιος δεν είχε λόγο παρουσίας στο Επιμελητήριο και προτίμησε να αποχωρήσει και όχι να αντιπολιτευτεί τον πρώην συνδυασμό του. Αποχώρησε ήσυχος και χωρίς κανείς να μπορεί να του προσάψει κάτι αρνητικό για τη στάση του μέχρι σήμερα, προφανώς σε πλήρη επικοινωνία με τους πολιτικούς του φίλους. Περά από το όποιο αδιέξοδο στις συζητήσεις για συνεργασία, υπήρξε συνεπής με τη θέση του για ανατροπή, καθώς αρνήθηκε την πρόταση που του έγινε από το Σ. Μωραϊτη, πριν αυτή γίνει αποδεκτή από τους συμβούλους του. Με την αποχώρησή του φρόντισε να δημιουργήσει την πρώτη «μικρής κλίμακας» κρίση στην  ισορροπία του διοικητικού συνασπισμού, διαταράσσοντας τις αναλογίες μεταξύ των μελών. Η πλευρά Μωραΐτη φάνηκε πως το περίμενε και πέρασε άμεσα το σκόπελο με την εκλογή Διοικητικής Επιτροπής, χωρίς νέα πρόσκληση (ενδεχομένως ήταν επιλογή και όχι παράλειψη του Σ. Τσιακίρογλου, να μην αποχωρήσει δημιουργώντας μεγαλύτερο πρόβλημα). Θα κληθεί όμως, να διαχειρίζεται μια εύθραυστη ισορροπία, η νέα Διοίκηση και ίσως είναι η «κληρονομιά» που θέλησε να αφήσει ο Γ. Αθανασιάδης.
Σ. Τσιακίρογλου με μεγάλες βλέψεις

Ο Σωτήρης Τσιακίρογλου είναι προφανές ότι κατέβηκε με μεγάλους στόχους, πέτυχε καλό αποτέλεσμα στις εκλογές  και έτσι διαπραγματεύτηκε μέχρι την τελευταία στιγμή, ενδεχομένως με μεγάλο ρίσκο, αλλά είναι μια στρατηγική επιλογή να θελήσεις να επιβάλεις τους δικούς σου όρους, αλλιώς να μείνεις στην άκρη. Η τριμερής συνάντηση που μνημόνευσε ο Μάντατζη Τσετίν και πραγματοποιήθηκε στο τέλος της εβδομάδας σε ξενοδοχείο της πόλης, έθεσε πολύ σοβαρά διλήμματα στον επικεφαλής του δεύτερου συνδυασμού, που δεν έγιναν αποδεκτά. Άκαρπες απέβησαν και οι υπόλοιπες συνομιλίες με την παράταξη Αθανασιάδη. Όμως όσα συζήτησαν όλοι οι εκλεγμένοι και όλα όσα ζήτησαν, θα τα γνωρίζουν οι ίδιοι και όσοι ήταν παρόντες στις συναντήσεις τους, χωρίς ουσιαστικό αντίκρισμα πλέον.

Έτοιμος ο Σ. Μωραΐτης με «κουτσουρεμένη» 4ετία. 

 

Ο Στέλιος Μωραΐτης είναι ο νικητής των εκλογών και, τελικά, καταλαμβάνει και την Προεδρεία, όπως θα φαινόταν πιο δίκαιο για τον πρώτο. Υποστηρίχθηκε γενναιόδωρα από τη Ν.Δ. και φαίνεται ότι και ο ίδιος είχε τον τρόπο να φτάσει στο τέρμα της διαδρομής, ξεπερνώντας μια πρωτόγνωρη κατάσταση και αποδεχόμενος τα «δώρα» των υπολοίπων. Έχει όμως μπροστά του να αντιμετωπίσει μια κατάσταση με δυσκολίες που θα προκύπτουν και πρέπει να διατηρήσει την ψυχραιμία του.  Η ευθύνη πλέον είναι να ανασυγκροτήσει ένα Επιμελητήριο διαλυμένο, όπως αυτό της Ξάνθης και το έργο θα είναι δύσκολο. Δεν έχει μπροστά του 4 χρόνια αλλά μάλλον λιγότερα γιατί σε αυτές τις αλλεπάλληλες συναντήσεις των στελεχών -τις οποίες κάποιοι λένε ότι γνωρίζουν καλά- έγινε σαφές ότι πολύ γρήγορα η επιμελητηριακή νομοθεσία αλλάζει και θα διακόψει αυτή την τετραετία, περίπου στο μέσο της.

Κερδισμένοι και χαμένοι – η τελική καταμέτρηση
Οι πολιτικοί παράγοντες και όσοι άλλοι στοιχήθηκαν πίσω από υποψηφίους, ενδεχομένως επηρρεάζοντας τις εξελίξεις από το παρασκήνιο, μετρούν και αυτοί τις νίκες και της ήττες του, σε άμεση συνάρτηση με το αποτέλεσμα και η αναμέτρηση με την πραγματικότητα δεν είναι κάτι που μπορείς να αποφύγεις. Από σήμερα μπορεί πλέον το Επιμελητήριο να επιστρέψει στην ανυπαρξία του και να δουλέψει για να επανέλθει στα ενδιαφέροντα του κόσμου, αφού η πόλη ασχολήθηκε μόνο για συμφέροντα και καρέκλες και χωρίς κανένα όραμα για το θεσμό.

Γιάννης Σιδηρόπουλος
isidister@gmail.com