SIDIROPOULOS-EDITORIALΟρισμένα πράγματα στη Skoda Ξάνθη είναι τόσο προβλέψιμα και επαναλαμβάνονται τόσο εκνευριστικά, που δεν προκαλούν πότε έκπληξη. Kαι καθώς κλείνει άλλη μια χρονιά για την ομαδα με ανάμικτα συναισθήματα για όλους οι προβληματισμοί που εκφράζονται δεν αποτελούν νεωτερισμό αλλά είναι οι ίδιοι και οι ίδιοι εδώ και πολλά χρόνια.

Φταίνε τα Μ.Μ.Ε.

Στο XanthiSports αποφασίσαμε ότι παρά τις προφανείς παραλείψεις της ομάδας θα αποφύγουμε να ασκήσουμε κριτική στη διάρκεια της χρονιάς, προκειμένου να μην διαταράξουμε το κλίμα. Το γεγονός ότι τηρήσαμε αυτή τη γραμμή είναι προφανώς η αιτία που η ομάδα φέτος «κατόρθωσε» να διατηρηθεί στην κατηγορία . Για να είμαστε ειλικρινείς, η απόφαση αυτή ήθελε να απαλλάξει την ομάδα από έναν ακόμη «εχθρό» για την κακή πορεία και έτσι η αναζήτηση των «κακών» περιορίστηκε στο εσωτερικό της ομάδας.

Άλλωστε η ΠΑΕ ξεκίνησε τη χρονιά απαγορεύοντας στα δύο αυτά μέσα να καλύψουν – με δικά τους έξοδα- την προετοιμασία της ομάδας και την ολοκλήρωσε «απαγορεύοντας», ουσιαστικά στο Νίκο Παπαδόπουλο να παραχωρήσει συνέντευξη στα εν λόγω μέσα. Ενδιάμεσα «απαγόρευσε» σε όλους τους «αθλητικογράφους» να καλύψουν την εκδήλωση για την καλύτερη ενδεκάδα της ομάδας την τελευταία 20ετία, παρότι η ίδια τη φιλοξένησε στο Σαλέ και παρέστη όλη η διοίκησή της (ενδεχομένως γιατί κάποιοι διαπίστωσαν ότι μια τέτοια εκδήλωση  ήταν παράλειψή της όλα αυτά τα χρόνια). Αλλά αυτό δεν αφορά τον κόσμο, είναι απλώς μια ένδειξη του τρόπου με τον οποίο συνεχίζουν να λειτουργούν ορισμένα πράγματα.

Εχθρός ο Νίκος Παπαδόπουλος

Καθώς λοιπόν η ομάδα αναζητούσε  εχθρούς , ο μεγαλύτερος «κακός» της φετινής χρονιάς ήταν φυσικά ο Νίκος Παπαδόπουλος. Ο νεαρός τεχνικός που «τόλμησε» να γίνει αρεστός στο κοινό, ανάγκασε τον ιδιοκτήτη της ομάδας να τον κρατήσει στο πιο κρίσιμο σημείο της χρονιάς – λίγο πριν η ομάδα πάρει δρόμο χωρίς επιστροφή- και έσωσε μια ομάδα που φαινόταν να συναγωνίζεται τους υπόλοιπους τρεις  που έπεσαν αμαχητί στη δεύτερη κατηγορία. Γι’αυτό άλλωστε με την πρώτη αφορμή τα «φερέφωνα» της  ΠΑΕ φρόντισαν να αποδομήσουν τον έλληνα τεχνικό παρότι παρουσίασε το καλύτερο αγωνιστικό πρόσωπο και την πιο ορθολογική διαχείριση υλικού των τελευταίων ετών. Ενδεχομένως η ειλημμένη απόφαση για απομάκρυνσή του, αρκετό καιρό πριν, να προσέκρουε στις καλές κριτικές και το δέσιμο με τον κόσμο. Τελικώς οι δρόμοι χώρισαν και ο ιδιοκτήτης έκανε, ομολογουμένως, την καλύτερη δυνατή επιλογή με το Μαρίνο Ουζουνίδη στο τιμόνι και το Νίκο Κεχαγιά σε νέο πόστο, πρόσωπα που αποτελούν μήνυμα επανασύνδεσης με το ντόπιο κοινό.

Και πέρυσι όμως οι επιλογές του ιδιοκτήτη και οι εναγκαλισμοί με τον κόσμο της ομάδας, υπόσχονταν μια καλύτερη πορεία. Τίποτε από αυτά όμως δεν κράτησε για πολύ και αποδείχτηκε ότι οι επιλογές των αναλώσιμων προσώπων, όσο σωστές και αν είναι, πρέπει να συνοδευτούν από συνολική αλλαγή νοοτροπίας και λειτουργίας της ΠΑΕ. Δεν είναι μυστικό πια ότι οι φίλαθλοι αντιδρούν για συγκεκριμένα πρόσωπα μέσα στην ΠΑΕ που όμως αποτελούν τις μόνες επιλογές του ιδιοκτήτη που στηρίζονται αδιάλειπτα, ενώ φέτος υπήρξε και μια -απρόσμενα- δυσάρεστη έκπληξη  στο επίπεδο διαχείρισης του ποδοσφαιρικού  τμήματος.

Η επανάληψη μήτηρ μαθησεως

Οι καταστάσεις επαναλαμβάνονται όμως και γίνονται κουραστικές. Κάθε χρόνο π.χ, ο ιδιοκτήτης εξαγγέλλει νέους τρόπους για να προστατέψει τους φιλάθλους του από τις «επελάσεις» διαφόρων οπαδών και κάθε –μα κάθε- χρόνο οι οπαδοί των φιλοξενουμένων, όπως συνέβη με τον Άρη, εκτοπίζουν  τους ξανθιώτες από τις θέσεις τους. (Το γεγονός ότι φέτος δεν απειλήθηκαν οι γυναίκες και τα παιδιά της Οικογενειακής μπορεί να εκληφθεί ως στοιχείο προόδου!)

Ο καθρέφτης όλων αυτών είναι οι μονίμως άδειες κερκίδες των Πηγαδίων. Είναι γεγονός ότι η απομάκρυνση κάποιων από το γήπεδο φαίνεται να είναι οριστική γιατί η ομάδα με διάφορους τρόπους τους έχει απωθήσει. Και η καμπύλη των εισιτηρίων της ομάδας θα συνεχίσει να κατεβαίνει όλο και πιο χαμηλά.

Δεν χρειάζεται να αναλυθούν μαθηματικά μοντέλα για να εκτιμηθεί η κατάσταση στην ομάδα. Ο τρόπος διαχείρισης της ΠΑΕ που δείχνει παγιωμένος, εκφράζει και τα όρια της ομάδας και, ενδεχομένως, αν αναζητήσουμε ευθύνες από τον κόσμο να καταφέρουν κάποιοι να κρύψουν τις δικές τους, μόνο αυτό έμεινε.  Οι εκλάμψεις κάποιων εύκολων εποχών δύσκολα θα επαναληφθούν και αν συμβεί αυτό θα είναι πρόσκαιρο, ίσως και τυχαίο. Η ομάδα θα συνεχίσει να πορεύεται με αυτό το ρυθμό που έχει τώρα, τα όριά της είναι δεδομένα και η επαφή με την κοινωνία θα συνεχίσει να είναι μηδαμινή.

Αλλαγή νοοτροπίας και όχι ιδιοκτησίας

Οι σκέψεις του μεγαλομετόχου για αποχώρησή του από το ποδόσφαιρο και την ΠΑΕ, δεν προσθέτουν ούτε αφαιρούν κάτι από την εικόνα που υπάρχει και, περιέργως, η πόλη τις αντιμετώπισε αδιάφορα αυτή τη φορά. Η ομάδα που υπάρχει, ακόμη και με τα προβλήματά της, είναι σημαντική υπόθεση για την περιοχή και αυτό δεν θα μηδενιστεί τώρα, ούτε και η κεφαλαιώδης συμβολή του Χ. Πανόπουλου. Όμως η διαπίστωση σταματά εκεί. Οι παραλείψεις δεν κρύβονται πια πίσω από την πολιτική της ΠΑΕ να δημιουργήσει εχθρούς γύρω της. Όσο προσωπική υπόθεση είναι η διατήρηση μια ομάδας με τόσο ισχυρή παρουσία για την περιοχή, τόσο προσωπική είναι και η ευθύνη για τα προφανή λάθη και την απαξίωση της ομάδας από τους φίλους της.

Και η αγάπη των δύο πόλων που συνέχουν την ομάδα – κόσμου και ιδιοκτήτη- δεν μπορεί να αμφισβητηθεί. Όμως κάποιοι κούρασαν και κουράστηκαν και πρέπει να αναθεωρήσουν ουσιαστικά τις απόψεις τους πριν ξεπεραστούν από την εποχή.

(Όπως έχουμε πει κατ’επανάληψη, η αρθρογραφία μας συχνά οφείλει να ασχολείται με την ΠΑΕ της πόλης, δείγμα άλλωστε ότι αποτελεί σημαντική υπόθεση της περιοχής)

Γιάννης Σιδηρόπουλος
isidister@gmail.com