Το ζήτημα που ανέκυψε με τα πλαστά ένσημα και τις εικονικές συντάξεις των συνεταιριστικών θα μας προσφέρει πολύ ενδιαφέροντα συμπεράσματα για τα αντανακλαστικά της κοινωνίας. Και θα συμβεί γιατί αποκαλύπτεται σε μια εποχή που οι αντοχές της κοινωνίας έχουν δοκιμαστεί και ενδεχομένως η ανοχή σε αυτές τις λογικές έχει εξαντληθεί.
Αυτό που είναι σαφές είναι πως κανένας δεν πρόκειται να λυπηθεί για ό,τι έχει συμβεί. Και αυτή η αντίληψη ενδεχομένως να εκφράζεται από κάποιους με χαιρεκακία. Όχι γιατί ξαφνικά κάποιοι αποφάσισαν ότι η νομιμότητα στη χώρα είναι αδιαπραγμάτευτη (αστεία λέμε τώρα 😉 αλλά γιατί απέναντι σε κάποιες κατηγορίες εργαζομένων, δεν υπάρχει αλληλεγγύη.
Προκλητικές αντιθέσεις
Είναι γνωστό ότι η συγκεκριμένη κατηγορία για όλη την υπόλοιπη κοινωνία στην Ξάνθη, θεωρήθηκε προνομιούχoς, τόσο κατά τον εργασιακό της βίο όσο και –φυσικά- στην αισθητά πρόωρη συνταξιοδότηση. Τα 45 έτη αυτής της περίπτωσης και κάποια άλλα ακόμη μικρότερα όρια ηλικίας που υπήρξαν τα τελευταία 20 χρόνια υπήρξαν προκλητικά για τους υπόλοιπους εργαζόμενους, ακόμη και στο δημόσιο. Πολύ περισσότερο τώρα που η εξαθλίωση για κάποιες κατηγορίες εργαζομένων και η εξόντωση για επίδοξους συνταξιούχους είναι προ των πυλών. (ειδικά όταν η συζήτηση γίνεται για τα 65 ή τα 67 χρόνια). Γιαυτό ακριβώς δεν υπάρχει καμία ανοχή για κάποιους που βγήκαν στη σύνταξη στα 45 με πολύ ικανοποιητικό ύψος αποδοχών και, μάλιστα, χρησιμοποίησαν πλαστά ένσημα για να το κάνουν.
Η πολιτική πρακτική και η γενικότερη ατιμωρησία και αναρχία αυτής της χώρας δεν με πείθει ότι πρόκειται να επιστραφούν χρήματα ή ότι θα υπάρξουν πολύ σοβαρές κυρώσεις πέρα από τη διακοπή της σύνταξής τους, παρόλο που ο Υποδιοικητής του ΙΚΑ σε συνομιλία με το γράφοντα, επεσήμανε ότι η επιστροφή των χρημάτων και η εμπλοκή της δικαιοσύνης είναι αυτονόητα. Έχουν συμβεί αρκετά ασυνήθιστα πράγματα τον τελευταίο καιρό στην Ελλάδα, ίσως να μην αποτελούσε έκπληξη κάτι τέτοιο, όσο και αν ενοχλεί που η τάξη και η νομιμότητα πρέπει να αρχίσει από «εμένα» και όχι από τον «επόμενο»,όπως συμβαίνει νομοτελειακά.
Κανένας οίκτος για τα «ρετιρέ»;
Είναι οι μέρες τέτοιες, μακριά από την αφθονία και την ασυδοσία των τελευταίων δεκαετιών, που η κοινωνία δεν θα λυπηθεί για κανέναν. Και είναι αυτά τα «ρετιρέ» όπως ονομάζονται που θα βρεθούν στο στόχαστρο και δικαίως γιατί η λογική «μπράβο τους που τα παίρνουν» και «μπράβο τους βγήκαν στη σύνταξη» έπαψε να ισχύει. Όλες αυτές οι προκλητικές μεταχειρίσεις για τους συνεταιριστικούς υπαλλήλους, για τις ΔΕΚΟ, για τα Σώματα Ασφαλείας και για κάποιες άλλες θέσεις έχουν πάψει να εντάσσονται σε αυτή τη λογική γιατί έγινε τραγικά αντιληπτό ότι στέρησαν από πολλούς μια αξιοπρεπή σύνταξη, ανέβασαν τα όρια για τους υπόλοιπους και μείωσαν το ύψος της σύνταξης του συγγενή μας. Ειδικά στην περίπτωση που παρανόμησαν είναι προφανές ότι έκλεψαν το διπλανό τους.
Αυτό το είδος της ατομικής κοινωνικής ευθύνης θα με συγχωρέσουν πολλοί φίλοι αλλά δεν είναι «νεοφιλελεύθερο δίλημμα» αλλά βασική ανάγκη μιας προοδευτικής κοινωνίας και αρχίζει να γίνεται αισθητό και για ένα υγιές κομμάτι τις αριστεράς. (δυστυχώς ένα άλλο επιμένει να υπερασπίζεται τα «ρετιρέ», ως κεκτημένα τη στιγμή που κατηγορίες εργαζομένων όπως π.χ. οι εκπαιδευτικοί έχουν υποστεί τεράστια επίθεση από το μνημόνιο και υποφέρουν)
Δυστυχώς για όσους αποκαλύπτεται ότι συνταξιοδοτήθηκαν παράνομα, όχι απλώς δεν θα υπάρξει αλληλεγγύη απέναντί τους αλλά κάποιοι θα τους δείξουν με το δάχτυλο, σε λίγο καιρό. Ας είναι ένα καλό παράδειγμα για όλους μας. Στο ερώτημα αν υπήρξαν παρόμοιες περιπτώσεις στο παρελθόν μπορώ να πω ότι με βάση τη λογική αυτής της χώρας μάλλον υπήρξαν και «κουκουλώθηκαν» ή δεν έγιναν αντιληπτές. Και το γεγονός ότι αυτή η υπόθεση αποκαλύπτεται δείχνει ένα δρόμο για το πώς πρέπει να κινηθούμε αν θέλουμε να αλλάξουμε κάτι γύρω μας.
Γιάννης Σιδηρόπουλος
isidister@gmail.com
Υ.Γ. (Η θλιβερή τουριστική ανάπτυξης της Ξάνθης.)
Διάβασα πολύ πρόσφατα τις προτάσεις μέλους της διοίκησης του ΕΒΕ για την τουριστική ανάπτυξη της περιοχής και –χωρίς να γνωρίζω τον άνθρωπο- έβγαλα ένα απίστευτο συμπέρασμα. Σε αυτή την περιοχή ο κάθε πικραμένος έχει να καταθέσει το δικό του όραμα για την τουριστική ανάπτυξη και να μας πείσει ότι ανακάλυψε την πυρίτιδα.
Το τελευταίο διάστημα έχω παρακολουθήσει συσκέψεις επί συσκέψεων για την τουριστική ανάπτυξη και η μόνη μου βεβαιότητα είναι ότι θα συνεχίσει να παρατηρείται αυτή η μεγάλη κάμψη γιατί η τοπική κοινωνία δεν διαθέτει κανένα όραμα και κανένα ρεαλιστικό και μετρήσιμο στόχο. Αντιθέτως διαθέτει αρκετή ηλιθιότητα και βλακεία (αυτό είναι το καλό σενάριο) παράλληλα με τη λογική της ανάπτυξης «ότι αρπάξουμε (αυτό είναι το κακό σενάριο.)
Καλό θα είναι όσοι εμπλέκονται να αντιληφθούν ότι για μια φορά θα πρέπει να αποφασίσουν ποιο είναι το είδος της τουριστικής ανάπτυξης που επιθυμούν, σε ποιες αγορές θα απευθυνθούν, ποια προϊόντα θα δημιουργήσουν, πως θα τα κοστολογήσουν και πως θα εξασφαλίσουν σταθερότητα. Τίποτε άλλο δεν χρειάζεται και πολύ περισσότερο δεν χρειάζονται οι απίστευτες υπεραπλουστεύσεις και περιπτωσιολογίες του καθενός ότι αν δίπλα στο ξενοδοχείο του είχε μαγικό φίλτρο αυτός θα γινόταν πλούσιος (!).
Μέχρι σήμερα μόνο διάλογο κωφών έχουμε διαπιστώσει και αρχίζει και γίνεται πολύ ενοχλητικός. (Παρεμπιπτόντως, όταν θα καταλάβουν κάποιοι ότι το 80% των κρατήσεων στην Ελλάδα και το 90 % παγκοσμίως γίνεται στο διαδίκτυο, ίσως σταματήσουν να ασχολούνται με φυλλάδια και άλλες ηλιθιότητες των περασμένων δεκαετιών.) Όσοι αρέσκονται να παριστάνουν τους ειδικούς και τους «οραματιστές» ίσως πρέπει να μετρήσουν πόσες οικοτουριστικές επιχειρήσεις έχουν κλείσει τον τελευταίο χρόνο στην περιοχή. Τότε θα ξεκινήσει η συζήτηση από την αρχή.
