SIDIROPOULOS-EDITORIALΠολύ συχνά από αυτήν εδώ τη σελίδα έχουμε εκφράσει ή έχουμε φιλοξενήσει απόψεις που κρίθηκαν αρκετά προχωρημένες για τις αντιλήψεις της εποχής ή αρκετά άστοχες για την περίσταση ή τελικά πολύ αιρετικές για όσα γύρω μας συμβαίνουν,  νομοτελειακά.

Συμφωνούμε με όλες αυτές τις απόψεις που μας κατακρίνουν και επιπρόσθετα μπορούμε να πούμε ότι από την αρχή αυτού του «πειράματος» της ενημέρωσης ομολογήσαμε ότι θα επιδιώξουμε να δούμε τα πράγματα μέσα από τη δική μας οπτική. Και παραδεχόμαστε την ενοχή μας, επιχειρώντας να προσεγγίσουμε τον κόσμο γύρω μας όπως κανείς δεν τόλμησε μέχρι σήμερα.

Αυτή μας η άποψη στηρίζεται σε θεμελιώδεις αρχές και θέσεις . Αυτές μας υπαγορεύουν ότι στο επίπεδο των γεγονότων αυτό που μας ενδιαφέρει είναι να παρουσιάζονται ψύχραιμα, νηφάλια, απογυμνωμένα από το συναίσθημα και τις ιδεολογικές μας θέσεις, τις συμπάθειες ή τις αντιπάθειές μας,  ακριβώς ό,τι βλέπουμε ως ψυχροί παρατηρητές.  Ξενίζει αρκετά αλλά τα αυτονόητα έφτασαν να θεωρούνται πια κατάκτηση.

Σε ότι αφορά στην ερμηνεία των γεγονότων όμως, είναι σαφές ότι επιχειρούμε να προσεγγίσουμε την οπτική που εμείς θεωρούμε ότι ανταποκρίνεται στην κριτική μας σκέψη και θεώρηση. Δεν κρύψαμε ποτέ ότι κινούμαστε σθεναρά αντίθετα σε ότι λογίζεται σήμερα ως κυρίαρχη αισθητική, κυρίαρχη ιδεολογία, κυρίαρχος τρόπος ζωής, κυρίαρχη αντίληψη για την ηθική αξία όσων υπάρχουν γύρω μας. Όχι γιατί διεκδικούμε το ρόλο της πνευματικής πρωτοπορίας, αλλά γιατί έτσι θα συμβάλλουμε να κινηθεί η κοινωνία σε δρόμους πιο προοδευτικούς και, εν τέλει, θα εξελίξουμε και τη δική μας σκέψη, θα γίνουμε καλύτεροι πολίτες.

Δεν χρειάζονται βαθυστόχαστες αναλύσεις γα να αντιληφθεί κανείς ότι αρκετά συχνά κινούμαστε αντίθετα στο ρεύμα. Κάτι τέτοιο βλέπουμε ότι συμβαίνει με την υπόθεση «Νικοπούλου».  Εκθέσαμε με τρόπο ξεκάθαρο που κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει τα γεγονότα που έγιναν στο Μεγάλο Δέρειο χωρίς αποκλεισμούς. Στο επίπεδο της ερμηνείας όμως είναι σαφές ότι εκφράζουμε πολύ σοβαρούς προβληματισμούς για όσα θεωρούνται δεδομένα.

Η στάση αυτή έχει ενοχλήσει, είναι η αλήθεια, και δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει. Επειδή λοιπόν κάποιοι υποπτεύονται ότι είμαστε «εθνικοί μειοδότες», πρέπει να διαλύσουμε τις αμφιβολίες τους και να τους πούμε ότι «στα αλήθεια είμαστε».  Ενάντια λοιπόν στην επίμονη και εκβιαστική προσπάθεια να επιβληθεί μια εκπαιδευτικός ως ηρωίδα με αφορμή το αμφιλεγόμενο – τουλάχιστον – έργο της σε ένα μειονοτικό σχολείο εμείς θα είμαστε πάντα αιρετικοί. Και για να μην θεωρηθεί ότι κρυβόμαστε πίσω από τις απόψεις που έχουμε φιλοξενήσει θεωρούμε ξεκάθαρα ότι η συγκεκριμένη εκπαιδευτικός «πέρασε το όριο» που δεν έπρεπε αλλά και ότι ηρωοποιήθηκε για ανεξήγητους λόγους.

Είναι μια εκπαιδευτικός που ήρθε με λογική «αθηναίου» ο οποίος αντιμετωπίζει τη Θράκη ως μια γη συμπαθητικών ιθαγενών και αποδεικνύεται ότι έφυγε από τη Θράκη έχοντας ακριβώς την ίδια εντύπωση, χωρίς να καταλάβει ποτέ τι συμβαίνει εδώ. Ίσως γι’αυτό και η εκδοχή της άρεσε στους αθηναίους, μάλλον επειδή παρουσιάζει τα πράγματα όπως θα ήθελαν να τα δουν. Παρουσιάζει τα πράγματα με την οπτική εκπομπών που ασχολούνται τον υπόλοιπο χρόνο με UFO και κουτάλια που λυγίζουν και σε ένα από τα «φεγγάρια» τους αποφασίζουν να λύσουν ως ειδικοί αυτό που εμείς εδώ και 50 χρόνια δεν καταφέραμε να λύσουμε. Το εκπαιδευτικό και το εθνοτικό ζήτημα της μειονότητας στη Θράκη, να επιβάλλουν την άποψή τους για το πώς εμείς πρέπει να ζούμε, αλλά και τους ήρωες που πρέπει να αναδείξουμε. Ευχαριστούμε αλλά δεν θα πάρουμε.

Η κυρία Νικοπούλου λοιπόν –που αν ήταν μια «ανώνυμη» δασκάλα δεν θα θυμόταν σήμερα κανείς πλην των στενών συγγενών της- προσπάθησε να μας αποδείξει ότι οι εκατοντάδες ίσως και χιλιάδες των εκπαιδευτικών της περιοχής που εργάστηκαν και αφιέρωσαν τη ζωή τους στα μειονοτικά σχολεία υπήρξαν προδότες και δοσίλογοι αλλά ήρθε η ίδια ως η μόνη πατριώτης και εθνοσωτήρας να μας βάλει στο σωστό δρόμο. Με δικαιοδοσίες Υπουργού Παιδείας, δηλαδή, να καθορίσει το πρέπον αναλυτικό εκπαιδευτικό πρόγραμμα των μουσουλμανοπαίδων, την ιδεολογική και την εθνική ταυτότητα που η ίδια πιστεύει ότι πρέπει να έχουν.

Μπορεί στην κοινή γνώμη να πολιτογραφήθηκε τελικά ως «ηρωίδα» η συγκεκριμένη εκπαιδευτικός. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι θα φοβηθούμε να εκφράσουμε την άποψή μας, που συμβαίνει να κινείται στο αντίθετο ρεύμα.   Πάντοτε λοιπόν θα εκφράζουμε αυτού του είδους τις απόψεις και θα δίνουμε το βήμα σε όσους «βιάζονται» από  τις επικρατούσες αντιλήψεις, ακόμη και αν διαφωνούμε.

Το ίδιο θα συνεχίσουμε να κάνουμε για τα μνημεία του εθνικού διχασμού που συνεχίζουν να διατηρούνται στην Ξάνθη και μάλιστα κατέχουν πια περίοπτη θέση στο πιο κεντρικό της σημείο γιατί φαίνεται ότι υπάρχει τόσο μεγάλος φόβος απέναντι στη συμφιλίωση, ώστε προτιμούμε να μυρίζουμε τη μυρωδιά του αίματος, μισόν αιώνα μετά. Την ίδια ώρα που διαγράφουμε από την ιστορία μας επιδεικτικά έναν ολόκληρο Δήμαρχο σαν να μην υπήρξε ποτέ. Τι φοβόμαστε άραγε;

Το ίδιο θα συνεχίσουμε να κάνουμε για την διάδοση της ποδηλασίας μέσα στον αστικό ιστό ακόμη και αν πολλοί θεωρούν ότι συνιστούμε μια γραφική ομάδα πολιτών αλλά τους διαφεύγει ότι τα δύο τελευταία χρόνια το ποδήλατο είναι στην ατζέντα της πόλης και ήδη οι νέοι δρόμοι της Ξάνθης κατασκευάζονται με λωρίδα ποδηλατοδρόμου.

Το ίδιο θα συνεχίσουμε να κάνουμε για τις κεραίες κινητής τηλεφωνίας παρόλο που κάποιοι μας θεωρούν επίσης «μπαχαλάκηδες» που απειλούμε το καλό σήμα που έχουν στο I-Phone αλλά τους διαφεύγει ότι τέσσερις κεραίες το τελευταίο διάστημα σταμάτησαν να λειτουργούν.

Το ίδιο θα κάνουμε για να υποστηρίξουμε το κίνημα εναντίον των διοδίων ακόμη και κόντρα σε όσους θεωρούν το κίνημα μια ομάδα από «ξυπόλητους» που όμως έχει κάνει την κυβέρνηση να επανεξετάζει τη θέση της.*

Γι’αυτό λοιπόν δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι θα συνεχίσουμε να πηγαίνουμε κόντρα στο ρεύμα, όποτε κρίνουμε ότι πρέπει να ακουστούν οι φωνές που πνίγει η πολιτιστική υποκουλτούρα, η κυρίαρχη ιδεολογία, η εθνικιστική υστερία, η «πατριωτική» μανία και τόσες άλλες πολιτικές και θρησκευτικές ιδεοληψίες, αξίες που για κάποιους είναι από δεδομένες εώς υποχρεωτικές. Για μας όμως ποτέ.

Γιάννης Σιδηρόπουλος
isidister@gmail.com

* Και επειδή προσφάτως εμφανίστηκαν διάφοροι επώνυμοι συνάδελφοί μας – καμία μομφή για το πρόσωπό τους- που επιχειρούν να αποδείξουν ότι το μαζικό και καθολικό πλέον κίνημα εναντίον των διοδίων απαρτίζεται από «τζαμπατζήδες» (Ι. Πρετεντέρης, Π.  Μανδραβέλης, Α. Καρακούσης κλπ)  θα πρέπει να τους υπενθυμίσουμε ότι σε αυτή τη ζωή υπάρχουν και άνθρωποι που -βλακωδώς φυσικά- έχουν αποφασίσει να προσφέρουν κάτι στην πρόοδο της κοινωνίας και όχι μόνο στην τσέπη τους και να υποστηρίξουν τους αδύνατους όσο υποτιμητικό και αν είναι αυτό. Και για να μην υπάρχουν αμφιβολίες «τζαμπατζήδες» δεν είναι όσοι αρνούνται να πληρώσουν διόδια γιατί η πράξη τους περιβάλλεται από σαφείς αρχές και θέσεις. Είναι όμως σίγουρα όσοι διαθέτουν προσωπική φρουρά 2,3 ή 4 αστυνομικών, χωρίς προφανή λόγο και υποχρεώνουν εμάς να τους πληρώνουμε, αν και είναι ευκατάστατοι. Αυτοί είναι πραγματικοί «τζαμπατζήδες», φίλτατοι.