Σημαντικός θόρυβος έχει προκληθεί από τις δηλώσεις του πρώην Προέδρου του Εργατικού Κέντρου, προερχόμενου από την παράταξη της πλειοψηφίας στο Εργατικό Κέντρο, Ανέστη Καλλιγά, που έκανε λόγο για Σωματεία-Σφραγίδες που η συναποτελούν το εκλεκτορικό σώμα και ελέγχουν τη διοίκηση στο Εργατικό Κέντρο της Ξάνθης καθώς και για το ζήτημα της συνταξιοδότησης του Προέδρου που δημιουργεί ασυμβίβαστο με το αξίωμά του.
Αξίζει να σημειωθεί ότι δεν είναι ο πρώτος που το επισημαίνει καθώς υπήρξαν και άλλα στελέχη της ίδιας παράταξης που ενοχλήθηκαν από την εντονότατη δράση των σωματείων-μαϊμού και το ζήτημα της συνταξιοδότησης του νέου Προέδρου του Ε.Κ., αλλά περίμεναν την κατάλληλη στιγμή για να το αποκαλύψουν. Φαίνεται όμως ότι ο δυσαρεστημένος Ανέστης Καλλιγάς πρόλαβε να φέρει στην επιφάνεια το πρόβλημα της νομιμοποίησης της διοίκησης του εργατικού κέντρου.
Η κατάσταση, βέβαια, δεν είναι καινούρια αλλά αποτελεί καθεστώς τα τελευταία χρόνια στο εργατικό κέντρο. Όλοι γνωρίζουν τι συμβαίνει και ο Ανέστης Καλλιγάς είναι απλώς ο πρώτος που μιλάει δημόσια. Μιλάει όμως γιατί είναι θιγμένος, ίσως και ριγμένος. Όμως και ο ίδιος γνωρίζει ως πρώην Πρόεδρος ότι η κατάσταση αυτή δεν παγιώθηκε τώρα. Ακόμη και αν υποθέσουμε ότι επί θητείας του δεν συνέβαινε τίποτε αξιοπερίεργο, γνωρίζει ότι η κατάσταση αυτή οργανώθηκε και συνεχίζεται να υφίσταται τα τελευταία χρόνια και ίσως θα έπρεπε να μιλήσει νωρίτερα. Όμως, ακόμη και έτσι άνοιξε η συζήτηση.
Ιδιαίτερα στις πρόσφατες εκλογές, η δράση τέτοιου είδους σωματείων που δημιουργούνται πριν τις εκλογές για να ελέγξουν το αποτέλεσμα, ξεπέρασε κάθε προηγούμενο, συμφωνούν οι περισσότεροι. Μάλιστα σε αυτή την περίπτωση χρησιμοποιήθηκαν τα σωματεία και οι (απίθανοι) εκπρόσωποί τους για να υλοποιηθεί μια σκληρή γραμμή που άφησε, απρόσμενα ίσως, κάποιους συμβούλους της πλειοψηφίας «απ΄έξω», ανάμεσα στους οποίους και ο Ανέστης Καλλιγάς.
Πρακτικά δεν πρόκειται για ζήτημα νομικό γιατί αυτό επί της ουσίας είναι ρυθμισμένο, αλλά για ζήτημα ηθικό και εκεί πρέπει να εστιαστεί το ενδιαφέρον. Άλλωστε ο κομματισμός σε οποιαδήποτε έκφανση των κοινωνικών φορέων στο επίπεδο μιας μικρής κοινωνίας δεν είναι κάτι καινούριο αλλά έχει διαλύσει τα πάντα εδώ και δεκαετίες. Ο τρόπος που λειτουργούν τα κόμματα προσπαθώντας να ελέγξουν κάθε φορέα μαρτυρά την ίδια τη χρεοκοπία του συστήματος καθώς η δράση τους δεν συνδέεται με καμία απολύτως πολιτική αλλά συντηρεί το πελατειακό σύστημα εξυπηρέτησης του μηχανισμού. Στην περίπτωση του συνδικαλισμού, παύει κάθε έννοια κοινωνικής διεκδίκησης όταν αυτός είναι ελεγχόμενος από τα κόμματα εξουσίας.
Για να γίνει λοιπόν κατανοητό αρκεί και μόνο να σκεφτεί κανείς το εξής: Το ΠΑΣΟΚ προσπάθησε και «κέρδισε» τη νέα Διοίκηση στο Εργατικό Κέντρο και ο ίδιος ο συνδικαλιστικός φορέας οφείλει να πρωταγωνιστήσει στο λαϊκό κίνημα ενάντια στα πρωτοφανή σκληρά οικονομικά μέτρα της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, τα οποία χαρακτηρίζονται από το κυβερνών κόμμα σκληρά αλλά αναγκαία. Τελικά όμως με ποιον είναι, με μας ή με τους άλλους; Ποια είναι το πολιτικό ιδεόγραμμα που θέλει να προωθήσει παρεμβαίνοντας στις εκλογές ενός συνδικαλιστικού φορέα;
Χωρίς καμία πολιτική συνέχεια και λογική (για κάποιον αγαθά σκεπτόμενο) ενήργησε φυσικά και η Νέα Δημοκρατία, η οποία επί παντοδυναμίας Αλέξανδρου Κοντού κέρδισε για πρώτη φορά το Εργατικό Κέντρο και στη διάρκεια αυτής της θητείας έκλεισε και πούλησε τα περισσότερα συνεταιριστικά «χωρίς να ανοίξει μύτη». Δε συζητούμε για το πολιτικό αντικείμενο της εκποίησης των εργοαστασίων αλλά για τη στάση του συνδικαλιστικού κινήματος που σιώπησε και, τελικά, συνέργησε στην απώλεια θέσεων εργασίας. Ποιος συνδικαλισμός και ποια κόμματα;
Για τον ίδιο λόγο λοιπόν οποιαδήποτε πολιτική δράση των πολιτών είναι απόλυτα εξαρτώμενη από τα κόμματα. Οι δημόσιες θέσεις, η πολιτική ανέλιξη ανήκουν αυστηρά και μόνο σε στελέχη των κομμάτων εξουσίας και είναι σαφές σε κάθε νέο άνθρωπο ότι η προσωπική ευημερία και η προσωπικές φιλοδοξίες πολύ συχνά περνούν αποκλειστικά μέσα από την πόρτα ενός εκ των δύο μεγάλων κομμάτων. Και ο ίδιος ο συνδικαλισμός είναι στενά συνυφασμένος με τον κομματικό σωλήνα. Αυτή είναι και η αιτία που τα συντηρεί στη σημερινή τους παλαιοκομματική και ξεπερασμένη μορφή, οι σχέσεις συμφέροντος. Αν ποτέ ενοχληθεί κανείς από το ζήτημα ας το πει δημοσίως. Δεν υποστήριξε κανείς ότι πρέπει να διαλυθούν αλλά πρέπει να αναθεωρήσουν τη λειτουργία τους και να παράξουν πολιτική και όχι σχέσεις εξάρτησης.
Γ. Σιδηρόπουλος
isidister@gmail.com
Υ.Γ.
To τηλεοπτικό και ραδιοφωνικό προϊόν της ΕΡΤ από το μουντιάλ της Νοτίου Αφρικής συνεχίζει τον οδυνηρό δημοσιογραφικό και ηθικό κατήφορο της Δημόσιας Ραδιοτηλεόρασης που ξεκίνησε ειδικά μετά το 2004 και συνεχίζει να επιδεινώνεται προκαλώντας αγανάκτηση.
Οι απαράδεκτες, θεατρινίστικες, εκτός τόπου και χρόνου περιγραφές των σπήκερ που έχουν «εκδράμει» μαζικά στη Νότια Αφρική είναι άμεσα συνδεδεμένες με τα υψηλής ποδοσφαιρικής αντίληψης σχόλια παλαιμάχων που διαπρέπουν ως προπονητές στη Δ΄Εθνική -όταν δεν καλούνται να υποστηρίξουν τις ομάδες τους σε εκπομπές και επί πληρωμή. Παρόλο που όλος αυτός ο θίασος βρίσκεται στη Νότια Αφρική, ο κατήφορος διακόπτεται σπανίως από περιγραφές-οάσεις που γίνονται στην Ελλάδα από τους μη προνομιούχους συναδέλφους τους.
Πρόκειται για την απόλυτη παρακμή της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης που τα τελευταία χρόνια εκτός από το χαμηλό επίπεδο αθλητικής ενημέρωσης που προσφέρει (όχι μόνο στο ποδόσφαιρο) φροντίζει να αναπαράγει τον τυφλό οπαδισμό και όλα όσα συντελούν στην τραγική εικόνα του ελληνικού αθλητισμού. Παράλληλα στελεχώνεται με δημοσιογράφους, σχολιαστές ακόμη και τηλεκριτικούς όχι μόνο επιβαλλόμενους από τα κόμματα και τις συγγένειές τους – αυτό είναι νόμος- αλλά πλέον και από τις διοικήσεις των ΠΑΕ και των ΚΑΕ, το μέρος των οποίων φροντίζουν να παίρνουν με προκλητικό τρόπο σε κάθε αφορμή ακόμη και για εσωτερικά ζητήματα των ομάδων.
Τέλος υπάρχει και το τεχνικό ζήτημα. Για να αντιληφθεί κανείς πόσο προσβλητικό είναι το 2010 να παρακολουθούμε μαζί με όλο αυτό το θίασο μεταδόσεις σε εικόνα χαμηλής ανάλυσης, 4/3, φθηνή τηλεοπτική παραγωγή και συνεχή τεχνικά προβλήματα, αρκεί να παρακολουθήσει στο δορυφόρο τη μετάδοση μιας ξένης χώρας και θα νιώσει φτωχός συγγενής. Τουλάχιστον η Evrovision παρέχει δωρεάν στο internet μέσω live streaming όλα τα παιχνίδια και τα στιγμιότυπα του Mundial σε εικόνα High Definition 16/9, διαφορετική παραγωγή από αυτή που παρακολουθούμε στην Ελλάδα (δηλαδή άλλη σκηνοθεσία, άλλες κάμερες και περισσότερα super slow motion) και το κυριότερο: χωρίς περιγραφή ελλήνων. Είναι μια λύση κι αυτή.
