Αυτή θα είναι άλλη μια, η τελευταία, μακροσκελής αναφορά σε όσα συνέβησαν το τελευταίο διάστημα στην ομάδα της πόλης και καθήλωσαν τον κόσμο με μοναδικό τρόπο να τα παρακολουθεί. Η παραμονή της Ξάνθης στην κατηγορία ήταν ομολογουμένως μια εντυπωσιακή και θορυβώδης επιτυχία της ομάδας και μιας σειράς παραγόντων που συντέλεσαν σε αυτήν, κόντρα σε αρκετούς –εντός και εκτός Ξάνθης- που είχαν προδιαγράψει τον υποβιβασμό της. Η συμβολή του κόσμου ήταν φυσικά κεφαλαιώδης και συγκλονιστική γεγονός που ανάγκασε τον ιδιοκτήτη της ομάδας να υποκλιθεί στο μεγαλείο της κινητοποίησης όλης της πόλης και να αναβαθμίσει επίσημα το ρόλο και το λόγο των φιλάθλων στη διαμόρφωση της φυσιογνωμίας της ομάδας, που παραμένει πάντα το ζητούμενο.
Σε αυτή την κινητοποίηση θα πρέπει να επισημανθεί η τεράστια προσπάθεια των XanthiFans. Επειδή σε κάποιες περιπτώσεις φάνηκε ότι η πρωτοβουλία ήταν αυτή που αφύπνισε τον κόσμο, θα πρέπει να αποσαφηνιστεί ότι κάτι τέτοιο κρίνεται υπερβολικό. Η συμβολή αυτής της διακτυακής πύλης περιορίστηκε απλώς στο να δώσει ένα έναυσμα και υποστήριξη για την εντυπωσιακή και ουσιαστική προσπάθεια που έκανε η διαδικτυακή κοινότητα των XanthiFans, αποδεικνύοντας ότι αποτελούν το πιο νεανικό, δυναμικό και ελπιδοφόρο κομμάτι των φιλάθλων της πόλης που με την ιδιαίτερη ποιότητά του έχει αλλάξει πολλά πράγματα γύρω από την ομάδα. Δεν πρέπει παράλληλα να υποβαθμιστεί ο ρόλος των Ακριτών οι οποίοι δεν χρειάζονται συστάσεις και χαίρουν καθολικού σεβασμού. Αυτές τις οντότητες η ΠΑΕ δεν τις άκουσε ποτέ και απαιτούν πλέον να είναι συνομιλητές της διοίκησης σε μια σειρά κρίσιμων ζητημάτων, καθώς έχουν αποδείξει ότι καθοδηγούνται από σκεπτόμενους αλλά και ότι διαφοροποιούνται αισθητά από οποιαδήποτε γραφική, ξεπερασμένη και οπισθοδρομική έκφραση φιλάθλων συνομίλησε, ίσως και συναλλάχθηκε, με την ομάδα μέχρι και πολύ πρόσφατα.
Ο κόσμος λοιπόν είναι αυτός που δικαιούται – με βάση τα λεγόμενα του ιδιοκτήτη- λόγο για τα τεκταινόμενα στην ομάδα. Ο ίδιος άλλωστε με τις τελευταίες του κινήσεις έχει επανακτήσει την εμπιστοσύνη των φίλων της ομάδας και έχει προσεγγίσει συναισθηματικά τους φιλάθλους, θέλοντας να πείσει ότι είναι «ένας από εμάς, ένας οπαδός του ΑΟΞ». Έχει τη μοναδική ευκαιρία στο πλαίσιο αυτού του «νέου συμβολαίου» να αντλήσει ανεκτίμητη δύναμη από τον κόσμο, που απέδειξε περίτρανα την τεράστια δυναμική του, την οποία θα ζήλευαν πολλές ομάδες της κατηγορίας που στερούνται κοινωνικής βάσης.
Αυτό όμως θα αποδειχτεί πολύ σύντομα από τις κινήσεις που θα γίνουν. Το πρώτο θετικό δείγμα ήταν η ανανέωση της εμπιστοσύνης στο Νίκο Κεχαγιά ο οποίος μέχρι σήμερα δεν είχε ανταμειφτεί για τις επιτυχείς αποστολές του. Η συναισθηματική ικανοποίηση του κοινού για την κίνηση αυτή βάζει σε δεύτερη μοίρα τις ικανότητές του, ίσως όμως να μην έχει γίνει σαφές ότι ο νεαρός τεχνικός στα 6 παιχνίδια που ήταν στον πάγκο διαχειρίστηκε το υλικό και την ψυχολογία της ομάδας με τρόπο απόλυτα ορθολογικό εώς και υποδειγματικό, δικαιούμενος μέρος της επιτυχίας. (Η αναφορά στο όνομα Μαντζουράκης από το μεγαλομέτοχο το βράδυ της Κυριακής δικαιολογήθηκε από τον κόσμο με βάση την ευφορία της στιγμής όμως ο συγκεκριμένος τεχνικός, ασχέτως της αμφιλεγόμενης συνεισφοράς του, είναι σήμερα όσο ποτέ άλλοτε για την πόλη persona non grata. Άρα στο μέλλον το άκουσμα του ονόματος θα αποτελέσει αιτία πολέμου)
Τα κενά και οι παραλείψεις έχουν επισημανθεί έγκαιρά από αυτή τη στήλη, όχι γιατί ο γράφων αποτελεί αυθεντία, αλλά γιατί εκφράζουν τις απόψεις της συντριπτικής πλειοψηφίας του κόσμου της ομάδας. Άρα τι περιμένει ο κόσμος για να πειστεί ότι κάτι καινούριο ξημερώνει?
- Καταρχάς, νέα πολιτική στα εισιτήρια, διαρκείας και μη. Δεν είναι ζητούμενο μόνο η τιμή αλλά η γενικότερη πολιτική και η προσέγγιση του ξανθιώτη σε σχέση με τον φιλοξενούμενο και η υποδοχή των όλων των ηλικιών στο γήπεδο. Απλά πράγματα χρειάζονται και οι πληροφορίες λένε ότι ο ιδιοκτήτης βρίσκεται σε σωστό δρόμο.
- Στελέχη: Το ότι κάποιοι άνθρωποι έχουν πάψει να απολαμβάνουν της εμπιστοσύνης του Χ. Πανόπουλου, έχει γίνει σαφές, όπως επίσης ότι ο Γιώργος Κασναφέρης έχει αναβαθμιστεί καθώς απέδειξε ότι διαθέτει κοινή λογική, προσόν μάλλον άγνωστο στα περισσότερα στελέχη. Άρα ο κόσμος περιμένει να απομακρυνθεί η περιβόητη «αυλή», η οποία κατηγορείται ότι παραπληροφορούσε την ιδιοκτησία και όποτε χρειάστηκε να λάβει αποφάσεις απέτυχε οικτρά. Ακόμη και όταν όλη η πόλη έκανε αγώνα για να κατεβάσει τον κόσμο στο γήπεδο, κάποιοι είχαν την εντύπωση ότι έκαναν χάρη δίνοντας προσκλήσεις στο κοινό, λες και τους ρώτησε κανείς αν τον αφήνουν να μπει στο γήπεδο. Γενικότερα, η «αυλή» ευθύνεται σε μεγάλο βαθμό για την αποξένωση της ομάδας, παρά το γεγονός ότι διαθέτει ερείσματα στον «τύπο» και πολλά περιστατικά «σκουπίζονται»
- Παίκτες: Το ότι κάποιοι παίκτες προφανώς δεν κάνουν και έχουν μερίδιο ευθύνης για την άθλια αγωνιστική εικόνα δεν αναιρεί το γεγονός ότι κάποιοι άλλοι είναι πολύτιμοι και πρέπει να παραμείνουν. Βασική και λαϊκή απαίτηση όμως είναι να σταματήσουν οι 10-15 αγορές σε κάθε μεταγραφική περίοδο και οι καραβιές των ξένων, να γίνει μια λογική διαχείριση, να ανταμειφθούν όσοι έχουν αποδείξει το ήθος και την αγάπη τους για την ομάδα και φυσικά να στηριχθούν –και με κόστος ίσως- οι ντόπιοι και οι νεαροί ποδοσφαιριστές.. Και σε αυτό το ζήτημα δεν υπάρχει γκρίζα ζώνη, οι απόψεις όλων είναι ξεκάθαρες γιατί στο πίσω μέρος του μυαλού όλων των φιλάθλων είναι ότι πρέπει να ξαναδούν και θέαμα.
- Επικοινωνιακά είναι γνωστό ότι η ΠΑΕ έχει συγκεντρώσει, δικαίως, μεγάλη κριτική και έχει καταστεί και γραφική ίσως για τις ανακοινώσεις της. Στον αθλητισμό λένε ότι είναι προτιμότερο να μιλάς στο γήπεδο. Καλό θα είναι η ΠΑΕ να ακολουθήσει τουλάχιστον αυτό το δρόμο, να είναι φειδωλή στις δημόσιες παρεμβάσεις της και σταδιακά να χτίσει μια νέα επικοινωνιακή πολιτική γιατί η ισχύουσα την έχει εκθέσει αρκετά. Επανασύδεση με τον κοινωνικό ιστό της πόλης, συνεργασία με τοους φιλάθλους, σύνδεση με το ιστορικό παρελθόν της ομάδας, εύρεση ικανών (και όχι γιάπιδων) στελεχών στην ΠΑΕ είναι μερικά από τα κενά που πρέπει να κλείσουν.
Οι επισημάνσεις αυτές αρκούν, γιατί περισσότερες αναφορές ίσως κα να προσλάβουν τη μορφή υποδείξεων και κάτι τέτοιο δεν είναι ιδιαίτερα κομψό. Ο δρόμος όπως που πρέπει να πορευτεί ο ιδιοκτήτης για να πείσει τους φίλους της ομάδας ότι κάτι άλλαξε είναι σαφής γιατί οι ανεπάρκειες της ομάδας τα τελευταία χρόνια ήταν πασιφανείς και το αίτημα για αλλαγές καθολικό. Το σύνθημα «άλλαξέ τα όλα» για πολλούς που το εκστόμισαν ενέχει έναν αστερίσκο με την παραπομπή (*εκτός από όσα μας συμφέρουν). Ήρθε η ώρα όμως για οριστικές ρήξεις με το παρελθόν, με την ανικανότητα, με την κακογουστιά, με την άγνοια, με την καφρίλα που συνόδευσε την ομάδα ακόμη και στις μεγάλες επιτυχίες της. Ο κόσμος αποφεύγει να επισκέπτεται το Σαλέ για μην βλέπει συγκεκριμένα πρόσωπα και αυτό κάποιος πρέπει να το πει στον ιδιοκτήτη, όπως ίσως και την υποψία ότι δεν χάρηκαν κάποιοι από τις τελευταίες εξελίξεις. Ο ίδιος πάλι έχει μπροστά του μια μεγάλη ευκαιρία, όμως αν ο κόσμος αισθανθεί εξαπατημένος για ακόμη μια φορά θα αποχωρήσει οριστικά από το γήπεδο.
Όπως έγινε κατανοητό δεν αναζητά μεγαλεία ο κόσμος, αλλά συλλογικότητα. Το αίσθημα της ομοψυχίας και της προσπάθειας για τον κοινό στόχο συνενώνει και κινητοποιεί τους φίλους της ομάδας που έκαναν αρκετούς φέτος να τρίβουν τα μάτια τους. Και είναι σίγουρο ότι κόσμος αυτός έχει τη δύναμη να εκτινάξει ή να απαξιώσει οποιαδήποτε προσπάθεια, ανάλογα με τον τρόπο που θα τον προσεγγίσουν στο μέλλον
Γιάννης Σιδηρόπουλος
isidister@gmail.com
Υ.Γ.
Οι συχνές αναφορές στην ομάδα της πόλης το τελευταίο κρίσιμο διάστημα, όπως έχει εξηγηθεί αρκετές φορές, οφείλονται στο γεγονός ότι η ομάδα δεν αποτελεί στενό αθλητικό γεγονός αλλά έχει ευρύτερο κοινωνικό και οικονομικό αντίκτυπο, καθιστώντας την υπόθεση της πόλης. Ο γράφων δεν υπήρξε ποτέ αθλητικός δημοσιογράφος και δεν επιθυμεί να γίνει ποτέ. Άλλωστε αθλητική δημοσιογραφία ,πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, δεν υπάρχει στην περιοχή.
Η μέρα που αυτός ο ιστοχώρος θα δεχτεί μαθήματα δημοσιογραφίας σε αυτή την πόλη -θα μας συγχωρήσουν αρκετοί φίλοι την εγωιστική αντίληψη αλλά- δεν έχει ξημερώσει ακόμη, πολύ περισσότερο από ανθρώπους που δεν υπήρξαν και δεν θα γίνουν ποτέ δημοσιογράφοι.
Όσοι λοιπόν εξέφρασαν δημόσια και ιδιωτικά την ενόχλησή τους για το γεγονός ότι ο γράφων ανοιχτά και επώνυμα άσκησε -λίγο πριν την οριακή στιγμή για την ομάδα- οξεία κριτική στην ΠΑΕ και τον ιδιοκτήτη και επεσήμανε με λεπτομέρειες τις παραλείψεις και τα λάθη που την οδήγησαν σε αυτό το σημείο, δεν έχουν την διανοητική επάρκεια να αντιληφθούν ότι αυτή είναι η δουλειά του δημοσιογράφου και όχι το ξεσκόνισμα του κάθε τυχαίου. Εκτέθηκαν ανεπανόρθωτα, γιατί ούτε ο ίδιος ο αποδέκτης αυτής της κριτικής δεν προσπάθησε να τη μηδενίσει αλλά τη μετουσίωσε δημιουργικά, φαίνεται. Όσοι άφησαν υπονοούμενα για την έλλειψη του δικαιώματος «όσων δεν είναι κοντά στην ομάδα» να ασκούν κριτική καλό θα ήταν να μας εξηγήσουν ποια ήταν αυτή η στιγμή τα τελευταία 20 χρόνια, κατάλληλη ή ακατάλληλη, που οι «σχετικοί» άσκησαν κριτική; Πότε άνοιξαν το στόμα τους και δεν το έμαθε κανείς; Ποτέ για ευνόητους λόγους και άρα δεν έγινε τίποτε παραπάνω από το να εκφραστούν δημόσια οι σοβαρές αντιθέσεις του κόσμου της ομάδας με όσα γίνονται στην ομάδα, όλα όσα οι «σχετικοί» προσπαθούν να κρύψουν ανεπιτυχώς για πολλά χρόνια.
Καλό θα είναι λοιπόν στο μέλλον όλα τα φερέφωνα και οι «αοξάρες της επόμενης μέρας» όταν θα σκεφτούν να κατηγορήσουν όσους διαθέτουν άποψη, να σιωπήσουν, όπως κάνουν εδώ και 20 χρόνια, όπως σιώπησαν όταν φαινόταν ότι η παρτίδα είναι χαμένη για την ομάδα, όπως σιωπούσαν πάντα και μόνο χειροκροτούσαν. Ανήκουμε αδιαμφισβήτητα, σε δύο διαφορετικούς κόσμους. Καμία δουλειά δεν είναι ντροπή, ντροπή είναι να την απαρνείσαι.
