SIDIROPOULOS-EDITORIALΤο περιστατικό του Υπουργού Εργασίας Ανδρέα Λοβέρδου και η περιπέτειά του στα Νοσοκομεία της Ημαθίας αναδεικνύει με τον πιο εμφατικό τρόπο τη χρεοκοπία της Υγείας και τους Κράτους Πρόνοιας, η οποία συντελείται αργά και σταθερά τα τελευταία χρόνια έχοντας καταλύσει κάθε έννοια, έστω, υπηρεσιακού καθήκοντος σε αρκετούς παράγοντες των ελληνικών νοσοκομείων.

Σίγουρα ο Υπουργός όταν έκανε τη ριψοκίνδυνη επιλογή να εμπιστευτεί τα Νοσοκομεία της περιοχής όπου βρισκόταν,  για ένα απλό κοιλιακό άλγος, είχε στην άκρη του μυαλού του ότι έναν Υπουργό, στη χειρότερη περίπτωση δεν θα τον άφηναν αβοήθητο σαν τον κοινό θνητό. Κι όμως κόντεψε να πάθει ό,τι συμβαίνει σε χιλιάδες συμπολίτες μας καθημερινά που πεθαίνουν αβοήθητοι και δεν βρίσκουν κατανόηση πουθενά. Η διακοπή της λειτουργίας ενός αξονικού τομογράφου και η οδύσσεια ενός ασθενή είναι συνηθισμένη και καθημερινή. Και ανακύπτουν σοβαρά ερωτηματικά.

Δεν χρειάζεται να είναι κάποιος οπαδός της θεωρίας της συνομωσίας για να αντιληφθεί ότι οι αξονικοί τομογράφοι των ελληνικών νοσοκομείων σχεδόν τις μισές μέρες του χρόνου έχουν «βλάβη», η οποία δεν μπορεί να οφείλεται διαρκώς σε τεχνικούς λόγους αλλά υπάρχουν πολλές «αιτίες» που την προκαλούν. Δεν μπορεί κανείς να μην επισημάνει ότι ακόμη και σήμερα υπάρχουν κάποια ελάχιστα Νοσοκομεία χωρίς Αξονικούς  ενώ τα μηχανήματα σκουριάζουν πακεταρισμένα σε κάποια υπόγεια γιατί κανείς δεν έχει συμφέρον από τη λειτουργία τους πλην του ασθενούς. Δεν είναι μυστικό το γεγονός ότι μόλις το ΕΣΥ απέκτησε μια υποτυπώδη υποδομή αξονικών τομογράφων οι γιατροί άρχισαν ξαφνικά να εκδίδουν παραπεμπτικά για Μαγνητικούς που υπάρχουν μόνο έξω,  χρεώνοντας τα Ταμεία με αρκετά χρήματα και απασχολώντας προσωπικό και οχήματα για διακομιδές, ενώ τα προηγούμενα χρόνια τους κάλυπτε και η αξονική τομογραφία. Γιατί άραγε?

Όλη αυτή η κατάσταση είναι ένα σύμπτωμα μόνο της μεγάλης ασθένειας του ΕΣΥ που καταρρέει καθημερινά βυθισμένο στην αδιαφορία, τη διαφθορά και τον ανεπαρκή έλεγχο. Θα μας συγχωρέσει η Υπουργός Υγείας  -που μόλις την Μ. Τετάρτη είχε ορίσει του διοικητές των δύο Νοσοκομείων Βέροιας και Νάουσας-  η οποία εντόπισε στο περιστατικό εκτός από τα αρνητικά και τις δυνατότητες του Συστήματος, αλλά θα διαφωνήσουμε κάθετα. Μόνο παθογένειες του συστήματος έγιναν ορατές ενώ μάλιστα ένας ολόκληρος Υπουργός κόντεψε να έχει ακόμη πιο δυσάρεστες συνέπειες καθώς εκτός της ταλαιπωρίας είχε να αντιμετωπίσει και λάθος διαγνώσεις αφού του συνεστήθη να περιμένει, ενώ αποδείχθηκε ότι έπασχε από οξεία σκωληκοειδίτιδα και έπρεπε να εγχειριστεί άμεσα. Και πρόκειται για μια απλή υπόθεση μόνο.

Δεν αναδείχτηκε δηλαδή από το περιστατικό το μέγεθος της αποσύνθεσης σε κάποιες μονάδες υγείας, οι ελλείψεις σε βασικές δομές, οι τεράστιες ανισότητες ανάμεσα στο επιστημονικό και το υπόλοιπο προσωπικό που αμείβονται σχεδόν με τα ίδια χρήματα αλλά αρκετοί γιατροί και οι μάχιμοι νοσηλευτές βιώνουν στα ελληνικά νοσοκομεία εργασιακό μεσαίωνα, αντίστοιχο με τις σκληρές μορφές που στηλιτεύονται σε ιδιωτικούς εργασιακούς χώρους. Την ίδια στιγμή το «μη μάχιμο» προσωπικό αναζητείται αλλά δεν είναι ορατό. Και δεν αναδεικνύονται όλες αυτές οι παράμετροι γιατί ίσως και οι ηγεσίες δεν θέλουν να γνωρίσουν τα πραγματικά προβλήματα αλλά απλώς να βελτιώσουν την έξωθεν εικόνα του κλάδου που ηγούνται. Γιατί όταν κάποιοι συνδικαλιστές νοσηλευτές εισέβαλαν  στο Υπουργείο πρόσφατα, η Υπουργός προσπάθησε να τους αποφύγει. Και όταν αναγκάστηκε να τους δεχτεί, προσέτρεξαν κάποιοι άλλοι, «πιο αρεστοί», συνδικαλιστές για να διαφωνήσουν με την τραγική εικόνα που της μετέφεραν οι άνθρωποι που εργάζονται μέσα στο σύστημα και γνωρίζουν τις ελλείψεις, ενώ η Υπουργός αρκέστηκε να κρατήσει σημειώσεις…

Χιλιάδες λέξεις θα μπορούσαμε να γράψουμε για τα προβλήματα αλλά και της αιτίες της κατάστασης στο Εθνικό Σύστημα Υγείας, που δεν διαφέρουν από τις συνήθεις αιτίες που η δημόσια διοίκηση βρίσκεται σε τέλμα. Κοινός παρονομαστής όλων αυτών των προβλημάτων είναι το γεγονός ότι ουδείς έχει δείξει διάθεση να ανατρέψει πραγματικά την κατάσταση που επικρατεί και να τα βάλει με τις καθεστηκυίες αντιλήψεις.

Ο Υπουργός Εργασίας τυγχάνει της εκτίμησης αρκετών ελλήνων πολιτών και του γράφοντος προσωπικά, ο οποίος είχε την ευκαιρία να διαπιστώσει τον τρόπο που πολιτεύεται σε εκτενή συνέντευξη, στο παρελθόν. Δεν θα μπορούσε κανείς να μην αποτιμήσει θετικά το γεγονός ότι δεν δίστασε εξαρχής να απευθυνθεί στα τοπικά Νοσοκομεία της περιοχής που βρέθηκε και δεν πήγε σε κάποιο άλλο ιδιωτικό ή καλύτερο δημόσιο φορέα της Θεσσαλονίκης ή της Αθήνας. Η εμπειρία του θα είναι διδακτική αλλά δεν θα μπορέσει ποτέ εκ των πραγμάτων  να απευθυνθεί σε ένα Ιατρείο του ΙΚΑ –του οποίου είναι πολιτικός προϊστάμενος- για να αντιμετωπίσει την απόλυτη παρακμή του κράτους πρόνοιας που βιώνει ο πιο ταπεινός έλληνας πολίτης καθημερινά και την οποία μάλιστα πληρώνει ως χρυσάφι.

Γιάννης Σιδηρόπουλος
isidister@gmail.com