Φουστανέλα στην οικονομία
Η φετινή οικονομική συγκυρία κατά τον εορτασμό της 25ης Μαρτίου είχε ως αποτέλεσμα να υποβαθμιστεί ακόμη περισσότερο το αληθινό νόημα μιας επανάστασης πίσω από την ενοχλητικά επαναλαμβανόμενη επίκληση του απελευθερωτικού αγώνα των Ελλήνων για να τονιστεί με αισιόδοξο τρόπο το «κουπί» που τραβάει ο έλληνας εξαθλιωμένος πολίτης σήμερα.
Είναι γνωστό ότι η περίοδος της φουστανέλας υπήρξε μια πολύ ένδοξη στιγμή για την ιστορία του έλληνα (αν εξαιρέσουμε τα 400-500 χρόνια συναλλαγής των κάθε λογής ταγών με την εξουσία του σουλτάνου και όλα τα άλλα ιστορικά «αμαρτήματα» που προηγήθηκαν και παραλείπουμε σταθερά να ανακαλούμε από την ιστορία, αντικαθιστώντας τα με τους εύπεπτους μύθους). Η «φουστανέλα» με την οποία ενδύεται η σύγχρονη πραγματικότητα συχνά πυκνά και που επιστρατεύεται για κάθε νόσο έχει καταντήσει ιδιαιτέρως κουραστική και αποτελεί μέσο απαξίωσης σε οτιδήποτε αγκαλιάζει.
Η επικαιρότητα δίνει αρκετά ερεθίσματα για σχολιασμό και συνήθως το πραγματικό νόημα βρίσκεται πίσω από τις ειδήσεις. Ειδικότερα στο θέμα της οικονομίας πέρα από την αναμενόμενη στήριξη υπό προϋποθέσεις, υπό όρους και υπό την εμπλοκή του ΔΝΤ, η οποία μπορεί να χαρακτηριστεί ως η καλύτερη δυνατή εξέλιξη υπό τις παρούσες περιστάσεις, υπάρχουν ζητήματα που περνάνε σε δεύτερο πλάνο αλλά παραμένουν εξίσου σημαντικά.
Για παράδειγμα, η χώρα και η πολιτική της ηγεσία διαμαρτύρονται για τους «κερδοσκόπους των αγορών», τα golden boys που κερδοσκοπούν σε βάρος της χώρας μας (πόσο ισχυρή είναι αυτή η χώρα όταν 10 «παλιόπαιδια των αγορών» μπορούν να την κάνουν παιχνίδι;) . Η αγανάκτηση εκφράζεται τόσο συγκροτημένα για τους όρους δανεισμού της χώρας, που αποτελούν ένα από τα σοβαρότερα ζητήματα, αλλά ο πολίτης διερωτάται: Γιατί οι έλληνες πολιτικοί κάνουν λόγο για τοκογλυφία σε βάρος της χώρας αλλά κλείνουν τα μάτια μπροστά στην τοκογλυφία των ελληνικών τραπεζών σε βάρος των πολιτών? Που είναι αυτό το κράτος που επιτρέπει στα εγχώρια «παλιόπαιδια» να εκμεταλλεύονται στυγνά τον έλληνα πολίτη;
Και εν προκειμένω από τη διαπραγμάτευση στο Eurogroup τα αποτελέσματα για το δημοσιονομικό ζήτημα της χώρας είναι συγκρατημένα αισιόδοξα. Για τις ελληνικές τράπεζες όμως είναι χαρμόσυνα καθώς θα συνεχίσουν να δανείζονται από την ΕΚΤ με τα ίδια ευνοϊκά επιτόκια και θα συνεχίσουν να «γδέρνουν» τους έλληνες με τους ίδιου «ευνοϊκούς όρους»
Φουστανέλα και οι γερμανοί ;
Παρακολουθώντας τα γερμανικά Μ.Μ.Ε. μετά την επίτευξη της πολυπόθητης συμφωνίας και προκειμένου να εκφράσουν την επικοινωνιακή αλλαγή απέναντι στη χώρα μας (έχουν και αυτοί διευθυντήρια δεν είναι άγιοι), διαπιστώνει κανείς ότι ακόμη και αυτοί μπορούν να γίνουν το ίδιο γελοίοι με τους Έλληνες, όσο ασχολούνται μαζί μας. Η ταπεινή και αυτοκριτική διάθεση των ελλήνων λοιπόν, σύμφωνα με τους γερμανούς, φαίνεται από το γεγονός ότι ο εορτασμός της 25ης Μαρτίου έγινε χωρίς μηχανοκίνητα μέσα των Ενόπλων Δυνάμεων για λόγους οικονομίας. Για τις συμβάσεις των αμυντικών εξοπλισμών που συνεχίζουν και υπογράφονται αμείωτες δεν είπαν κουβέντα πάντως. Ίσως γιατί τα δεκάδες δις ευρώ μοιράζονται Γερμανοί, Γάλλοι, Αμερικάνοι και Ρώσοι οπότε δε συνιστούν σπατάλη για ένα χρεοκοπημένο κράτος. Μόνο τις παρελάσεις εντόπισαν, όπου τα χρήματα που εξοικονομήθηκαν το ελληνικό δημόσιο θα τα σκορπίσει για πλάκα σε τρεις δεξιώσεις ή σε μισθούς 2 «ειδικών συμβούλων».
Φουστανέλα για τη μειονοτική εκπαίδευση?
Σε τοπικό επίπεδο η πρώτη επίσημη και σαφέστατη εξήγηση κρατικού αξιωματούχου, του πλέον αρμόδιου μάλιστα, που ανοίγει το θέμα της διδασκαλίας των πομακικών στο σχολείο για πρώτη φορά είναι ένα γεγονός μεγάλης σημασίας για την περιοχή. Πολλοί θήτευσαν και θητεύουν σε θέσεις ευθύνης, εμφανιζόμενοι και ως περισσότερο «πατριώτες» από κάποιους άλλους, αλλά ποτέ δεν προχώρησαν ούτε στις πιο ασήμαντες αποφάσεις που θα διευκόλυναν την διαφυγή του πομακικού πληθυσμού από την ελληνική εγκατάλειψη ή την τουρκική πίεση, φοβούμενη την ίδια «τουρκική πίεση». Και ενώ όλοι οι «υπερπατριώτες» περίμεναν στη γωνία τη Γενική Γραμματέα Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης, βοηθούντος και του θορύβου που είχε συνοδεύσει την τοποθέτησή της στη συγκεκριμένη θέση, για να εξαπολύσουν μύδρους εναντίον των δίγλωσσων νηπιαγωγείων θα πρέπει να αναθεωρήσουν την τακτική τους καθώς το άνοιγμα της ατζέντας για τα πομακικά, αποτελεί νέο κεφάλαιο στα εκπαιδευτικά ζητήματα.
Σίγουρα η υπόθεση δεν είναι ξεκάθαρα άσπρη ή μαύρη, όμως η συζήτηση για τα ζητήματα αυτά υπό τo πρίσμα του πραγματικού και ανθρώπινου ενδιαφέροντος για την επίλυση ουσιαστικών ζητημάτων που αφορούν όλους τους μειονοτικούς πληθυσμούς είναι η ασφαλέστερη οδός προκειμένου τα ζητήματα να απογυμνώνονται από το εθνικό και ιδεολογικό φορτίο τους και να αντιμετωπίζονται ψύχραιμα. Με ενδιαφέρον αναμένεται τα τώρα η «συμπτωματικά κοινή» αντιμετώπιση του θέματος στην περιοχή. Για όσους δεν συντάσσονται με τις «επικρατούσες αντιλήψεις» αλλά, κυρίως για τους Πομάκους της περιοχής, έγινε ένα ακόμη βήμα ενδεχομένως το πιο σημαντικό από την εποχή της έκδοσης των Λεξικών μέχρι σήμερα, αλλά είναι δεδομένο ότι απαιτούνται πολλά ακόμη. Η επιστημονική κατοχύρωση της πομακικής γλώσσας προκειμένου αυτή να διδάσκεται με επάρκεια, είναι το ζητούμενο και πολύ σοφά το έθεσαν τα μέλη του πολιτιστικού συλλόγου στην πρόσφατη επιστολή τους.
Ο χειρισμός των θεμάτων που θίγουν ευαίσθητες χορδές με τρόπο που απομακρύνεται από τον επιβεβλημένο ή τον επικρατούντα, συχνά ενέχει τον κίνδυνο της «λαϊκής κατακραυγής» η οποία στην ελληνική κοινωνία δεν είναι δημοσιογραφικός χαρακτηρισμός αλλά είδος ποινής για όσους διαφεύγουν της κοινοτυπίας ή της μετριότητας. Η έκρηξη και η διαμαρτυρία των ελλήνων απέναντι στη διαφθορά ή την εξαθλίωση, στην οποία καταδικάζεται με σταθερά βήματα, σπάνια βρίσκει τρόπο να εκφραστεί. Πολύ συχνά όμως θιγόμενοι από τις απόψεις άλλων βρίσκουν την ευκαιρία να εκφράζουν την οργή τους καίγοντας βιβλία ή κάνοντας άλλες τραγικές πράξεις που επαναλαμβάνονται μονότονα. Καιρός είναι λοιπόν να εισέλθουν στη νέα εποχή οι «θιγόμενοι πολίτες» και να αρχίσουν να καίνε laptop στις διαδηλώσεις τους προκειμένου να καταξιώσουν και το διαδίκτυο ως μέσο αμφισβήτησης.
Υγεία
Η περίοδος είναι πρόσφορη για να ανοίξουμε τα ζητήματα της υγείας και τις πραγματικές τους προεκτάσεις με το εκρηκτικό μίγμα της αντίδρασης των Γιατρών, προσφάτως και μερίδας των – διαχρονικά σιωπηλών- νοσηλευτών. Οι επόμενες μέρες ίσως κρίνουν σε κάποιο βαθμό την πιθανότητα, μικρή είναι η αλήθεια, της ηγεσίας του Υπουργείου να διαφοροποιηθεί από τους προκατόχους της. Όμως είναι νωρίς ακόμη γιατί αν και έχει παρέλθει ένα εξάμηνο διακυβέρνησης το Υπουργείο Υγείας μόλις ολοκληρώνει την γνωριμία του με τον κλάδο, ορίζοντας εντός των ημερών και τους τελευταίους διοικητές νοσοκομείων, ανάμεσά τους και αυτόν της Ξάνθης.
Επεισόδια στην Καβάλα
Τέλος, η παρωδία του αθλητισμού που παρακολουθήσαμε στην Καβάλα με τους οπαδούς δύο ομάδων να πλακώνονται στο ξύλο στην έδρα μιας τρίτης- αμέτοχης – ομάδας είναι μια από τις τραγικές εικόνες των ελληνικών γηπέδων για τις οποίες δεν πρόκειται ποτέ να αποδοθούν ευθύνες εξαιτίας τους εύκολου θύματος που εντοπίζεται πάντα στην ανεπάρκεια της αστυνομίας. Επεισόδια στο ίδιο γήπεδο είχαν σταθεί αφορμή για την απαγόρευση των μετακινήσεων οπαδών που είχε κατηγορήσει ευθέως η στήλη. Στο ίδιο γήπεδο αποδείχθηκε περίτρανα ότι η ηγεσία του Υπουργείου δεν κατάφερε να οχυρωθεί πίσω από την απαγόρευση και η γύμνια του ελληνικού αθλητισμού δεν κρύφτηκε πίσω από φασιστικές αποφάσεις.
Γιάννης Σιδηρόπουλος
isidister@gmail.com
